Παρουσιάζουμε την κοινή δήλωση των κινημάτων της Κρήτης, όπως διαμορφώθηκε στην παγκρήτια συνάντηση τους στο Ηράκλειο την Κυριακή 4 Μάρτη, στα πλαίσια του διημέρου των Πολιτών κατά του Χρέους:
Στις 3-4/3 στο Ηράκλειο βρεθήκαμε κινήματα από όλη την Κρήτη. Κοινή διαπίστωση και αίτημα όλων, η ανάγκη για συντονισμό και κοινή δράση. Η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε μπορεί να απαντηθεί μόνο με ολομέτωπη αντίσταση.
Απέναντί τους βρίσκονται τα κινήματα που δρουν σε ολόκληρο το νησί. Τα κινήματα αυτά παλεύουν ενάντια στην διάλυση της κοινωνίας , της υγείας, της παιδείας, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία, το ξεπούλημα της γης, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και την περιβαλλοντική καταστροφή. Στήνουν δομές και δίκτυα αλληλεγγύης για να μην μείνει κανείς μόνος και αβοήθητος μέσα στην κρίση.
Σήμερα έγινε το πρώτο βήμα για τον συντονισμό. Συνεχίζουμε με βάση τις αρχές της δημοκρατίας και της ισότιμης συμμετοχής. Το κάθε κίνημα, φορέας και σύλλογος διατηρεί την αυτονομία του και συνεχίζει την δράση του. Απώτερος σκοπός μας όλα τα ρυάκια να γίνουν ένα ποτάμι και να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας. Τα προβλήματά μας, αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε, δεν θα λυθούν αν δεν ακυρώσουμε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, αν δεν διώξουμε το ειδικό καθεστώς που τα εκπροσωπεί.
Δεν ξεκινήσαμε για τις εκλογές, δεν σταματάμε μετά τις εκλογές.
Δεσμευόμαστε για επόμενη παγκρήτια συνάντηση και συνέλευση των κινημάτων. Προτείνουμε την τακτική συνάντηση, όχι μόνο των 28 κινημάτων που βρεθήκαμε και δημιουργήσαμε αυτή τη δήλωση αλλά με την λογική της συνεχούς διεύρυνσης όλων των κινημάτων, φορέων, συλλόγων που αγωνίζονται στο νησί. Έχουμε ως αρχή μας την ανακλητότητα των αντιπροσώπων.
Καλούμε τα κινήματα, τις πρωτοβουλίες και συνελεύσεις πολιτών, όλο το λαό της Κρήτης, να δώσει δυναμικό παρόν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Τρίτη 6 Μαρτίου 2012
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ETIENNE ROLAND ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''LE MONDE''
-Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που.... συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα.
Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική. Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.
Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά. Δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.
Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο. Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω. Δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.
Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν. Αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!
Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.
* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον - Σορβόνη.
Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα - Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.
TA NEA
Le Monde.fr
ΠΗΓΗ : H ΙΔΙΑ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική. Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.
Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά. Δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.
Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο. Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω. Δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.
Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν. Αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!
Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.
* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον - Σορβόνη.
Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα - Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.
TA NEA
Le Monde.fr
ΠΗΓΗ : H ΙΔΙΑ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
25 ΛΕΠΤΑ ΠΑΤΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ
Ο σύλλογος ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων Καβάλας ενημερώνει ότι το Σάββατο 3/3 στις 10 το πρωί , στον πολυχώρο «Σήματα καπνού» (Βότση 10) ,θα διατεθούν πατάτες Νευροκοπίου σε τσουβάλια των 20 Kg στην τιμή των 5 ευρώ το τσουβάλι.
Συνεχίζουμε την προσπάθεια αλληλοβοήθειας ώστε να αντιμετωπίσουμε την κρίση με όρους αλληλεγγύης, συλλογικότητας , αξιοπρέπειας και αντίστασης.
Συνεχίζουμε την προσπάθεια αλληλοβοήθειας ώστε να αντιμετωπίσουμε την κρίση με όρους αλληλεγγύης, συλλογικότητας , αξιοπρέπειας και αντίστασης.
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012
ΠΩΣ ΠΤΩΧΕΥΣΑΙ Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ;
Θυμάστε την Ισλανδία; Που πτώχευσε; Που ακούγαμε τις ειδήσεις και κουνάγαμε το κεφάλι με συμπόνοια ή με οίκτο; Ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings αναβάθμισε λοιπόν κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία ΒΒΒ- για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα, η οποία βυθίσθηκε στην χρηματοοικονομική άβυσσο το 2008, να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης! «Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία ‘επενδύσεις’ μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch.
Γιατί να μας ενδιαφέρουν όλα αυτά θα πείτε,όταν εμείς έχουμε το δικό μας δράμα; Γιατί η Ισλανδία επέλεξε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον δικό μας και τέσσερα χρόνια μετά όλη η οικονομική της “εικόνα” ένα γίνει πολύ ,πολύ καλύτερη! Εμείς δύο χρόνια μετά πάμε από το κακό στο χειρότερο και ο δρόμος φαίνεται ότι οδηγεί στο απόλυτο χάος. Τι έγινε λοιπόν στην Ισλανδία; Το 2008,η Ισλανδία πτώχευσε.Δεν απέφυγε δηλαδή αυτό που προσπαθούμε να αποφυγούμε εμείς δυο χρόνια. Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “βαρέσει κανόνι” ήταν 900% του ΑΕΠ! Κάπου εκεί ήρθς και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ. Ο πανικός ήταν ανπόφευκτος. Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βρετανία και Ολλανδία έδιναν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Και τότε εμφανίστηκαν ποιοι λέτε; ΔΝΤ και ΕΕ που πρότειναν να αναλάβουν …τη κατάσταση. Κι εκεί έκαναν πρόωρες εκλογές,τον Απρίλιο του 2009.Η κυβέρνηση που προέκυψε γρήγορα βρέθηκε σε δυσμένεια, γιατί έπρεπε να πληρώσει πάνω από 3 δις ευρώ.Κάτι που σήμαινε επιπλέον θυσίες για τους πολίτες. Κι αυτοί δεν το άντεξαν. Τα πολιτικά κόμματα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στηρίξουν την άποψη των πολιτών που δεν είχαν άλλες δυνάμεις να πληρώνουν.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα. Από την άλλη η πίεση αυξήθηκε. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός: «Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα “. Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς . Οι Ισλανδοί όμως δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια. Το Σύνταγμα θα παρουσιαστεί στις επόμενες εκλογές. Και τώρα τα νούμερα:
•Η Ισλανδία με πολύ λιγότερο πληθυσμό από την Ελλάδα βεβαίως -μόλις 320.000- χωρίς όμως βιομηχανία,γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές ,έχοντας ουσιαστικά μόνο αλιεία έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία! Μήπως -λέμε μήπως- κάνουμε κάτι πολύ λάθος; Και βέβαια είναι περίεργο ότι όλα αυτά πρέπει να ψάξει κάποιος για να τα πληροφορηθεί ,γιατί παραδόξως δεν “παίζονται” από τα ΜΜΕ.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα. Από την άλλη η πίεση αυξήθηκε. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός: «Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα “. Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς . Οι Ισλανδοί όμως δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια. Το Σύνταγμα θα παρουσιαστεί στις επόμενες εκλογές. Και τώρα τα νούμερα:
•Η Ισλανδία με πολύ λιγότερο πληθυσμό από την Ελλάδα βεβαίως -μόλις 320.000- χωρίς όμως βιομηχανία,γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές ,έχοντας ουσιαστικά μόνο αλιεία έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία! Μήπως -λέμε μήπως- κάνουμε κάτι πολύ λάθος; Και βέβαια είναι περίεργο ότι όλα αυτά πρέπει να ψάξει κάποιος για να τα πληροφορηθεί ,γιατί παραδόξως δεν “παίζονται” από τα ΜΜΕ.
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗ ΑΡΔΗΝ - ΚΑΖΑΚΗ
Όταν δημοσιεύαμε ως Κίνηση Πολιτών Άρδην το κείμενο που με αφορμή τις επικίνδυνες δηλώσεις Καζάκη έθετε έναν ευρύτερο προβληματισμό σε σχέση με την βαθιά κρίση του δημοκρατικού πολιτεύματος, και τις μεγάλες πιθανότητες μιας αυταρχικής εκτροπής, η οποία μπορεί να επιταχυνθεί με λανθασμένες θέσεις και πράξεις, δεν περιμέναμε να ξεσηκώσουμε την Καζάκεια μήνιν. Κι όμως, ο κύριος αυτός απάντησε –ως συνήθως– μ’ ένα υβρεολόγιο που καταδεικνύει για άλλη μια φορά το μηδαμινό πολιτικό του επίπεδο. Κανονικά, η ανακοίνωση του Δημήτρη Καζάκη δεν χρήζει απάντησης. Όμως, αυτή τη στιγμή, μας δίνει μια ευκαιρία να ανοίξουμε μια συζήτηση ευρύτερη για της αδυναμίες όλου του λεγόμενου ‘νέου αντιμνημονιακού χώρου’, αδυναμίες που μέχρι σήμερα απέτρεψαν το λαϊκό κίνημα να οργανωθεί περαιτέρω για να πετύχει την πολυπόθητη ανατροπή της δρομολογούμενης υποδούλωσής μας. Γι’ αυτό και αξίζει να δώσουμε μια τελική απάντηση, επειδή νομίζουμε ότι ο Καζάκης ενσαρκώνει σε παροξυστική εκδοχή, όλες τις παθογένειες ενός 1ου κύκλου αντιμνημονιακών αγώνων.
1. Υβρεολογία – Συνομωσιολογία: Το ανώτερο στάδιο του Κομπογιαννιτισμού
Ο Καζάκης δεν συζητάει ποτέ διαφωνίες εντός και εκτός του Μετώπου του. Βρίζει, χυδαιολογεί και βυθίζεται σε μια ατέρμονη πρακτορολογία. Η προσφυγή στις ύβρεις καταδεικνύει την βαθύτερη ένδεια επιχειρημάτων που τον χαρακτηρίζει. Η δε συνομωσιολογία δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, είναι καθρέφτης της ολοκληρωτικής κατάπτωσης της σκέψης και του πολιτικού προβληματισμού, στην οποία έχει περιπέσει η κοινωνία μας τα τελευταία 20 χρόνια. Η εκστρατεία της αποβλάκωσης που έχουν εξαπολύσει οι εκσυγχρονιστές, τηλεόραση και εθνομηδενισμός είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, καθώς και ο εκφυλισμός της μεταπολίτευσης σε μια εξουσιαστική συνδιαλλαγή πολιτικών συμμοριών, έχουν διαμορφώσει έναν κοινό νου που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά που συμβαίνουν δίχως να καταφύγει στην εύκολη οδό του ψέμματος, της διαστροφής και της συνομωσίας. Αυτή την τάση ενισχύει ο Καζάκης, όταν αναπαράγει τέτοιες αντιλήψεις για την πολιτική. Οι ανακοινώσεις του, εκπαιδεύουν τους αναγνώστες του σε μια πιο σοφιστικέ αμάθεια. Ύστερα, υπάρχει και άλλο ζήτημα. Όταν κάποιος έχει μια τόσο φαύλη αντίληψη για την πολιτική, όπου όλα είναι πρακτορεία, παρασκήνια και πισώπλατα μαχαιρώματα, την έχει μόνο για τους άλλους ή για τον εαυτό του;
Η θητεία του στη Σπίθα, πάντως, δείχνει ότι έτσι λειτουργεί και ο ίδιος, μέσω της ίντριγκας και της συνομωσίας. Τότε, ήταν ο εμπνευστής του πιο αντιδημοκρατικού οργανωτικού μοντέλου (οι οργανώσεις βάσης απαγορεύονται να συζητούν σημαντικά πολιτικά ζητήματα), και μετά, όταν ο Μίκης τον πέταξε έξω γιατί τρόμαξε από την παρασκηνιακή του υπερδραστηριότητα, κατήγγειλε τη Σπίθα για «ακροδεξιά» (Ποιός; Αυτός, που όπως φαίνεται και από την έκκληση του προς την Αστυνομία και το Στρατό ή την απάντησή του σε εμάς, έχει ψωμοτύρι τον αυταρχισμό και την εκμηδένιση της αντίθετης άποψης) και όργανο του Σόρος…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όμως, ένας ολόκληρος κόσμος, μάλιστα λαϊκός και απελπισμένος εγκλωβίζεται σε μεσαιωνικού τύπου μορφές οργάνωσης, που αναπαράγουν την πνευματική μιζέρια, και εν τέλει τον καταδικάζουν σε ρόλο κομπάρσου.
2. Τυχοδιωκτισμός
Ο Καζάκης είναι το σύμβολο της τυχοδιωκτικής συνιστώσας των αγώνων αυτής της περιόδου. Πάει παντού, και με όλα, βρίζει όλους και όλα. Εντός εκτός κι επί τα αυτά. Αυτή είναι η στάση του. Και εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου, και με τον Κοντομηνά. Και ύβρεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, και κάλεσμα για ενότητα και μέτωπο. Και εναντίον των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης και συνήθης επίτιμος καλεσμένος μεγάλων καναλιών, του Alpha και του Alter παλαιότερα, του Παπαδάκη στη συνέχεια. Όπως καταλαβαίνετε, με τέτοιες κωλοτούμπες, οι έννοιες, οι αξίες και οι ιδεολογικές τοποθετήσεις χάνουν οποιοδήποτε νόημα. Ο άνθρωπος σου λέει καλημέρα, κι εσύ πρέπει να ψάχνεσαι αν είναι νύχτα… Αυτή η στάση, εκφράζει μια νεκρανάσταση του Παπανδρεϊσμού με αντιμνημονιακό προσωπείο. Εθίζει ξανά τον κόσμο σ’ έναν επικίνδυνο αμοραλισμό, ΠΑΣΟΚικής κοπής, ενώ ταυτόχρονα τον κάνει να νομίζει ότι ξεφεύγει από τις παθογένειες της μεταπολίτευσης που τον οδήγησαν μέχρι εδώ.
Τρίτον και κυριότερο. Ένα νέο χιμαιρικό ναρκωτικό
Ωστόσο, ο τυχοδιωκτισμός δεν θα είχε καμία λειτουργία και κανένα αντίκρισμα, αν δεν συνδεόταν οργανικά με μια χιμαιρική ιδεολογία. Αυτήν της άμεσης εξόδου από το ευρώ, και την ΕΕ. Και εσχάτως, την άλλη επικίνδυνη παρόλα περί δήθεν δημοκρατικά ελεγχόμενης εκτροπής. Και τα δύο, είναι πολύ επικίνδυνα ιδεολογικά ναρκωτικά, που έχουν δύο κύριες συνέπειες. Πρώτον, είναι εντελώς ανέφικτα σήμερα, και –χειρότερα– περιλαμβάνονται στην ατζέντα του αντιπάλου. Την άμεση έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ επιθυμούν διακαώς οι Γερμανοί (βλέπε τη φασαρία που κάνουν αυτές τις μέρες για το Eurogroup, αφού πρώτα μας έβαλαν να ξεφτιλιστούμε με την αποδοχή του κατάπτυστου μνημονίου, το τι αποκαλύπτει το Spiegel, της δηλώσεις επιφανών εκπροσώπων του γερμανικού κεφαλαίου). Για την δε ‘εκτροπή’, αυτή βρίσκεται στην ατζέντα τόσο των ακραίων στοιχείων του νεοδοσιλογισμού (λέγε με Διαμαντοπούλου, ΕΛΙΑΜΕΠ, και εσχάτως, Βορίδη), όσο και των ακροδεξιών που εμφανίζονται με αντιμνημονιακό προσωπείο.
Δεύτερον, και κυριότερο, τέτοιου τύπου χιμαιρικά αιτήματα, όταν παρουσιάζονται ως άμεσα αποκοιμίζουν τον κόσμο. Τον απομακρύνουν από τις άμεσες και επιτακτικές ανάγκες του αγώνα, ζαλίζοντάς τον με φρούδες ελπίδες. Σ’ αυτό το κλίμα, όπου ο Καζάκης προτείνει αυτά που προτείνει, άλλος προτείνει εδώ και τώρα «κατάργηση του Κοινοβουλίου», άλλος οραματίζεται την πνύκα και την άμεση δημοκρατία, και άλλος μια μεγάλη πορεία από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Αθήνα που θα γκρεμίσει με μια τελική μάχη το ‘Σύστημα’… Και έτσι όχι μόνο ανοίγουν το δρόμο για την εφικτή σήμερα κατάργηση του Κοινοβουλίου που προτείνει ο… Σόϊμπλε και αποπροσανατολίζουν από τις άμεσες ανάγκες του κινήματος. Δηλαδή να βοηθήσουμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις να αποκτήσουν την αυτονομία και τους μηχανισμούς αυτοπροστασίας του από τους προβοκάτορες και τους πραιτοριανούς του συστήματος.
Τι έκαναν όλοι αυτοί οι κύριοι το καλοκαίρι στο Σύνταγμα έξω από το να πουλάνε την ιδεολογική τους πραμάτεια; Τίποτε. Γι’ αυτό τα ζόμπι της μεταπολίτευσης, αριστερά και αντιεξουσιαστές, σάρωσαν το κίνημα σαν πύργο από τραπουλόχαρτα. Κι ύστερα είναι άλλα άμεσα ζητήματα. Η κοινωνική αλληλεγγύη και το πως θα εμπεδωθεί σε κάθε γειτονιά ώστε ο κόσμος ν’ αντέξει τον πολύ δύσκολο χειμώνα. Η ευρύτερα, η εθνική αλληλεγγύη, δηλαδή η εύρεση πόρων για τη χώρα, ώστε να πάψει να σέρνεται εκβιαζόμενη και να είναι σε θέση να κάνει έστω και μερικά ψίχουλα από όλα αυτά τα περισπούδαστα που προτείνουν όλοι αυτοί οι κύριοι.
Στα παλιά τους τα παπούτσια! Αυτοί ‘ρίχνουν άδεια, για να πιάσουν γεμάτα’, είναι έμποροι του χειρότερου ναρκωτικού, της ψεύτικης ελπίδας, και έχουν εγκλωβίσει τον κόσμο σε μια περίεργη συνθήκη ‘αγωνιστικής μοιρολατρίας’, αφού από τη μία ακολουθούν το ψευδοριζοσπαστικό «όλα ή τίποτα», και από την άλλη, στην πράξη παραμένουν στο «τίποτα». Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, όμως, και παρά τα 2 χρόνια κινητοποιήσεων, το κίνημα δεν έχει κάνει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ στην ιδεολογική του συγκρότηση, στο επίπεδο της συνειδητοποίησης, στην επεξεργασία των αιτημάτων.
Η ύπαρξη και η άνοδος ανάλογων αντιλήψεων και συμπεριφορών αντανακλά κοινωνικές παθογένειες και ιδιαίτερα, όπως τονίσαμε στην αρχή, την συνθήκη της πνευματικής αθλιότητας και αποβλάκωσης στην οποία έχουν εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό 30 χρόνια ΠΑΣΟΚισμού, και 15 χρόνια εκσυγχρονισμού.
Και για να μην τον αδικούμε, ο Καζάκης δεν είναι ο μοναδικός που κάνει αυτή τη δουλειά. Οι πλατείες κατά τον 1ο κύκλο των αντιμνημονιακών αγώνων ήταν γεμάτες πλασιέ, ψευδοπροφήτες, Καμματερούς της πολιτικής, οι οποίοι όλοι μαζί έκαναν μεγάλο κακό, μην αφήνοντας τον κόσμο να εκδηλωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι την μοναδική φορά που εκδηλώθηκε δίχως αυτοί (ή η Αριστερά, ή οι αντιεξουσιαστές) να έχουν τον έλεγχο, την 28η Οκτωβρίου του 2011, ουσιαστικά ο κόσμος έριξε την κυβέρνηση. Και αν ο Σαμαράς δεν έσπευδε να στηρίξει το γιωργάκη τότε άλλες θα ήταν οι εξελίξεις. Αυτό, για να βλέπουμε πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν δεν μας ταλαιπωρούσαν οι χίμαιρες, οι τυχοδιωκτισμοί και οι κομπογιαννιτισμοί.
Υ.Γ. Δεν θα πέσουμε βέβαια στο επίπεδο του κ. Καζάκη. Οι άνθρωποι που ηγούνται της Κίνησης Πολιτών Άρδην έχουν 50 χρόνια ιστορία στους αγώνες και δεν αξίζει να απαντούν σε όψιμους οικονομολογούντες, και μέχρι χθες στελέχη(;) πολυεθνικών τραπεζών – κατά δήλωση του. Όσο για την ‘πολιτική αλητεία’, ας μας πει ο Καζάκης πόσες φορές δεχθήκαμε να γίνει μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, κι αυτός την αρνήθηκε. Ακόμα και τούτο, είναι ενδεικτικό, της όλης στάσης του…
Y.Γ.2: Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει την ανακοίνωση του Δ. Καζάκης, ας δει παρακάτω:
Όταν η πολιτική αλητεία αποκτά ονοματεπώνυμο: Κίνηση Πολιτών Άρδην
Επειδή πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή των συμφωνιών που ψηφίστηκαν το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου και να ξεπουληθεί η χώρα στους ισχυρούς της ΕΕ, καλούνται όλες οι εφεδρείες του συστήματος. Παρών δήλωσε και η αποκαλούμενη Κίνηση Πολιτών Άρδην, μια κίνηση χωρίς πολίτες με σκοπό να υπερασπιστεί την νέα κατοχή υπό καθεστώς ευρώ και ΕΕ. Η εν λόγω κίνηση με ανακοίνωσή της στις 14/2 ανακάλυψε ότι ο πράκτορας της Γερμανίας Δ. Καζάκης (και είναι αποδεδειγμένα πράκτορας γιατί ζητά την επιστροφή στην δραχμή, που κατά τους σκοτεινούς εγκεφάλους της ανύπαρκτης κίνησης αποτελεί πολιτική επιλογή της Γερμανίας) αποζητά να γίνει πραξικόπημα στην χώρα. Αφορμή η συνέντευξη στο newsbomb (13/2/2012). Όπως θα διαπιστώσει οποιοσδήποτε έχει σώας τα φρένας και είναι καθαρός από σχέσεις με το «βαθύ κράτος», κάτι για το οποίο δεν είμαστε καθόλου σίγουροι όσον αφορά τους επώνυμους καθοδηγητές της εν λόγω κίνησης, θα διαπιστώσει διαβάζοντας την εν λόγω συνέντευξη τα εξής απλά:
Πρώτον: αυτό που διαπερνά την τοποθέτηση είναι η ανάγκη ενός ενιαίου μετώπου όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, εδώ και τώρα με κύριο και βασικό πρόταγμα την ακύρωση των συμφωνιών ξεπουλήματος λαού και χώρας.
Δεύτερο: να παραιτηθούν οι δυνάμεις, που έστω και στα λόγια έχουν αντιταχθεί στις συμφωνίες, από το κοινοβούλιο ώστε να βαθύνει η πολιτική κρίση.
Τρίτο: το σύνολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων να μιλήσουν εκ μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και να απαιτήσουν την εδώ και τώρα διάλυση της Βουλής έτσι ώστε να πάμε με δημοκρατικούς όρους σε εκλογές.
Τέταρτο: να καλέσουν τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία να μην επέμβουν στην πολιτική διαμάχη.
Στην πράξη το κάλεσμα αφορά στις αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες αντί να κάθονται και να ασκούν νομοταγή αντιπολίτευση από την κοινοβουλευτική γωνιά τους, να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία συνθηκών δυαδικής εξουσίας σε μια χώρα όπου το καθεστώς ανωμαλίας και εκτροπής έχει ξεπεράσει κάθε κοινοβουλευτικό όριο.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Δ. Καζάκη στο newsbomb.gr, (13/2/2012):
κ. Καζάκη, χτες είχαμε διαδηλώσεις, φωνές, επεισόδια, φωτιές. Το νέο μνημόνιο, όμως, πέρασε ακάθεκτο από τη Βουλή. Στα στόματα όλων των Ελλήνων, η ερώτηση είναι μία: «Και τώρα τι γίνεται;».
Υπάρχει τεράστιο ζήτημα. Η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Στην ουσία. Όχι μόνο σε επίπεδο πρωθυπουργικού ανασχηματισμού, επειδή παραιτήθηκαν κάποιοι υπουργοί. Έχουμε παραδώσει τη χώρα ολοσχερώς στους ξένους δανειστές. Τώρα είναι η ώρα, οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Με μια κοινή δήλωση. Να εκφράσουμε την αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Και περί της πλειοψηφίας πρόκειται, παρότι οι πραιτοριανοί της κυβέρνησης έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη φανεί η χτεσινή λαοθάλασσα. Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση από την απελευθέρωση, και είναι πραγματικά κρίμα που μπαχαλάκηδες και πραιτοριανοί κατάφεραν, με τις γνωστές τακτικές τους, να μη φτάσει ο κόσμος στην πλατεία Συντάγματος.
Τι θα λέει αυτή η κοινή δήλωση;
Θα καλέσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις να τεθούν σε επαγρύπνηση και επιχειρησιακή ετοιμότητα, παραμένοντας μέσα στα στρατόπεδα. Θα καλέσουμε την Αστυνομία να συλλάβει το δοτό πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τύποις. Θα καλέσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους, στο χώρο της εργασίας τους, να αναλάβουν τη δημόσια διοίκηση. Προσέξτε: δε μιλώ για συνταγματική εκτροπή. Το αντίθετο. Πρόκειται για μια κίνηση περιφρούρησης του Συντάγματος, βάσει του ακροτελεύτιου άρθρου του 120, διότι αυτά τα μέτρα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν!
Διότι είναι αδιανόητο ακόμη και να το σκεφτώ ότι η χώρα θα συνεχίσει με ένα τέτοιο πρωθυπουργό, με μια τέτοια διακυβέρνηση. Ποιος αποδέχεται σήμερα τον Βενιζέλο ως υπουργό Οικονομικών, την ώρα που το κόμμα του κατέρρευσε; Ποιος αποδέχεται τον Αντώνη Σαμαρά που έλεγε χτες αυτές τις κουταμάρες περί ανάπτυξης της χώρας, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε πριν από λίγους μήνες;
Ποιοι θα υπογράφουν ένα τέτοιο κείμενο;
Οι ηγεσίες της Αριστεράς θα πρέπει αναλάβουν την ιστορική ευθύνη σε συντονισμό με τις υπόλοιπες δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό. Οι δυνάμεις της Αριστεράς, που αντιτάχθηκαν στα μνημόνια, πρέπει να παραιτηθούν από το Κοινοβούλιο, ώστε να μη νομιμοποιούν με την παρουσία τους μια εκτεθειμένη στον ελληνικό λαό κυβέρνηση.
Και, άρα, να οδηγηθούμε σε εκλογές.
Δε φτάνει αυτό. Πρέπει και να περιφρουρήσουμε αυτές τις εκλογές. Γιατί, αν τις αφήσουμε να διεξαχθούν υπό τον Λουκά Παπαδήμο και την κυβέρνησή του, τότε η βία και νοθεία του ’61 θα μοιάζουν με παιδική χαρά.
Με ποιον τρόπο θα περιφρουρηθούν οι εκλογές;
Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα. Να αναλάβουν οι δικαστές. Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας να αναλάβουν τη διεξαγωγή των εκλογών, χωρίς τη διαμεσολάβηση της Singular ή οποιουδήποτε άλλου ιδιώτη καταμετρητή ψήφων. Ωστε να διασφαλίσουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που πραγματικά ψήφισε ο ελληνικός λαός.
Να συμπεράνω ότι έχετε αναλάβει προσωπικά την πρωτοβουλία να έρθετε σε επαφή με την κυρία Παπαρήγα και τον κ. Τσίπρα και να τους καταθέσετε την πρότασή σας;
Ναι. Βρίσκομαι ήδη σήμερα σε μια διαδικασία συνεννόησης με την κυρία Παπαρήγα και αύριο θα κάνω το ίδιο και με τον κ. Τσίπρα. Οι επαφές με τις υπόλοιπες, εξωκοινοβουλευτικές, δυνάμεις που βλέπουν θετικά μια τέτοια προοπτική έχουν ολοκληρωθεί νωρίτερα.
Σε περίπτωση που οι δύο ηγέτες δε δεχτούν την πρότασή σας και κινηθούν πιο «θεσμικά» -όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα- τι προβλέπετε ότι θα συμβεί;
Να το ξεκαθαρίσω: Η πρότασή μου είναι μεν ακραία, αλλά είναι και θεσμική. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι δε ζούμε μια ομαλή κοινοβουλευτική περίοδο. Στόχος της πρότασης είναι η τήρηση του Συντάγματος, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αν δεν κινηθούμε γρήγορα, ακριβώς για να προστατεύσουμε το Σύνταγμα που παραβιάζεται από κόμματα και κυβέρνηση, θα χυθεί αίμα. Όχι μόνο από τους πραιτοριανούς, αλλά και από τον κόσμο που πια δε θα έχει καμία ελπίδα.
Η Αριστερά πρέπει να σκεφτεί ώριμα. Διότι, τι είναι η Αριστερά, αν όχι μια δύναμη ανατροπής; Ανατροπής, μιας κατάστασης που είναι χειρότερη από χούντα; Γιατί υπάρχουν, αν όχι γι’ αυτό;
Προσέξτε: δε λέμε να ενωθούμε. Δεν είναι αυτή η πρότασή μας. Μιλάμε για μια σύμπραξη, ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές. Ενόψει της κάλπης, κάθε κόμμα ξεχωριστά θα καταθέσει τις προτάσεις του και θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός.
Ουσιαστικά, λέμε να εκβιάσουμε τους εκβιαστές και τους τρομοκράτες. Λέμε να προχωρήσουμε σε μα εκλογική διαδικασία που θα διασφαλίζει ότι θα καταγραφεί η πραγματική βούληση του ελληνικού λαού, γιατί αν την αφήσουμε στα χέρια αυτών των κυρίων…
Κι αν αυτό δε γίνει; Τι φέρνει η επόμενη μέρα, η εποχή του νέου μνημονίου, για τον Ελληνα πολίτη;
κ. Χριστοφορίδη, αν εφαρμοστεί το συγκεκριμένο μνημόνιο και τα άλλα μέτρα που έρχονται, μετά από δύο-τρεις μήνες η κατάσταση στην Ελλάδα θα είναι αβίωτη. Είναι ζήτημα αν ο μισός πληθυσμός θα μπορεί να τραφεί. Αν θα έχει, δηλαδή, την αγοραστική δύναμη να αγοράσει έστω και τα απαραίτητα. Μην ξεχνάτε ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 3 εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας το 2010. Προσθέστε σε αυτούς, τους ακόμη περισσότερους του 2011 και του 2012. Ο χειμώνας που ζούμε είναι χειρότερος από αυτόν του ’41-’42. Γνωρίζω προσωπικά την περίπτωση μιας 27χρονης μητέρας που αυτοκτόνησε, αφού αναγκάστηκε να κλείσει το ψιλικατζίδικό της και ο άντρας της ήταν άνεργος. Μιλάμε για αίμα που ήδη τρέχει. Καθημερινά. Ποιος εμποδίζει τους ανθρώπους που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν επειδή δεν έχουν γάζες τα νοσοκομεία… Πόσο δύσκολα μπορεί να στρίψει η βίδα του κόσμου και το αίμα να χυθεί ποτάμια;
Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 7:33 μ.μ.
1. Υβρεολογία – Συνομωσιολογία: Το ανώτερο στάδιο του Κομπογιαννιτισμού
Ο Καζάκης δεν συζητάει ποτέ διαφωνίες εντός και εκτός του Μετώπου του. Βρίζει, χυδαιολογεί και βυθίζεται σε μια ατέρμονη πρακτορολογία. Η προσφυγή στις ύβρεις καταδεικνύει την βαθύτερη ένδεια επιχειρημάτων που τον χαρακτηρίζει. Η δε συνομωσιολογία δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, είναι καθρέφτης της ολοκληρωτικής κατάπτωσης της σκέψης και του πολιτικού προβληματισμού, στην οποία έχει περιπέσει η κοινωνία μας τα τελευταία 20 χρόνια. Η εκστρατεία της αποβλάκωσης που έχουν εξαπολύσει οι εκσυγχρονιστές, τηλεόραση και εθνομηδενισμός είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, καθώς και ο εκφυλισμός της μεταπολίτευσης σε μια εξουσιαστική συνδιαλλαγή πολιτικών συμμοριών, έχουν διαμορφώσει έναν κοινό νου που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά που συμβαίνουν δίχως να καταφύγει στην εύκολη οδό του ψέμματος, της διαστροφής και της συνομωσίας. Αυτή την τάση ενισχύει ο Καζάκης, όταν αναπαράγει τέτοιες αντιλήψεις για την πολιτική. Οι ανακοινώσεις του, εκπαιδεύουν τους αναγνώστες του σε μια πιο σοφιστικέ αμάθεια. Ύστερα, υπάρχει και άλλο ζήτημα. Όταν κάποιος έχει μια τόσο φαύλη αντίληψη για την πολιτική, όπου όλα είναι πρακτορεία, παρασκήνια και πισώπλατα μαχαιρώματα, την έχει μόνο για τους άλλους ή για τον εαυτό του;
Η θητεία του στη Σπίθα, πάντως, δείχνει ότι έτσι λειτουργεί και ο ίδιος, μέσω της ίντριγκας και της συνομωσίας. Τότε, ήταν ο εμπνευστής του πιο αντιδημοκρατικού οργανωτικού μοντέλου (οι οργανώσεις βάσης απαγορεύονται να συζητούν σημαντικά πολιτικά ζητήματα), και μετά, όταν ο Μίκης τον πέταξε έξω γιατί τρόμαξε από την παρασκηνιακή του υπερδραστηριότητα, κατήγγειλε τη Σπίθα για «ακροδεξιά» (Ποιός; Αυτός, που όπως φαίνεται και από την έκκληση του προς την Αστυνομία και το Στρατό ή την απάντησή του σε εμάς, έχει ψωμοτύρι τον αυταρχισμό και την εκμηδένιση της αντίθετης άποψης) και όργανο του Σόρος…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όμως, ένας ολόκληρος κόσμος, μάλιστα λαϊκός και απελπισμένος εγκλωβίζεται σε μεσαιωνικού τύπου μορφές οργάνωσης, που αναπαράγουν την πνευματική μιζέρια, και εν τέλει τον καταδικάζουν σε ρόλο κομπάρσου.
2. Τυχοδιωκτισμός
Ο Καζάκης είναι το σύμβολο της τυχοδιωκτικής συνιστώσας των αγώνων αυτής της περιόδου. Πάει παντού, και με όλα, βρίζει όλους και όλα. Εντός εκτός κι επί τα αυτά. Αυτή είναι η στάση του. Και εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου, και με τον Κοντομηνά. Και ύβρεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, και κάλεσμα για ενότητα και μέτωπο. Και εναντίον των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης και συνήθης επίτιμος καλεσμένος μεγάλων καναλιών, του Alpha και του Alter παλαιότερα, του Παπαδάκη στη συνέχεια. Όπως καταλαβαίνετε, με τέτοιες κωλοτούμπες, οι έννοιες, οι αξίες και οι ιδεολογικές τοποθετήσεις χάνουν οποιοδήποτε νόημα. Ο άνθρωπος σου λέει καλημέρα, κι εσύ πρέπει να ψάχνεσαι αν είναι νύχτα… Αυτή η στάση, εκφράζει μια νεκρανάσταση του Παπανδρεϊσμού με αντιμνημονιακό προσωπείο. Εθίζει ξανά τον κόσμο σ’ έναν επικίνδυνο αμοραλισμό, ΠΑΣΟΚικής κοπής, ενώ ταυτόχρονα τον κάνει να νομίζει ότι ξεφεύγει από τις παθογένειες της μεταπολίτευσης που τον οδήγησαν μέχρι εδώ.
Τρίτον και κυριότερο. Ένα νέο χιμαιρικό ναρκωτικό
Ωστόσο, ο τυχοδιωκτισμός δεν θα είχε καμία λειτουργία και κανένα αντίκρισμα, αν δεν συνδεόταν οργανικά με μια χιμαιρική ιδεολογία. Αυτήν της άμεσης εξόδου από το ευρώ, και την ΕΕ. Και εσχάτως, την άλλη επικίνδυνη παρόλα περί δήθεν δημοκρατικά ελεγχόμενης εκτροπής. Και τα δύο, είναι πολύ επικίνδυνα ιδεολογικά ναρκωτικά, που έχουν δύο κύριες συνέπειες. Πρώτον, είναι εντελώς ανέφικτα σήμερα, και –χειρότερα– περιλαμβάνονται στην ατζέντα του αντιπάλου. Την άμεση έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ επιθυμούν διακαώς οι Γερμανοί (βλέπε τη φασαρία που κάνουν αυτές τις μέρες για το Eurogroup, αφού πρώτα μας έβαλαν να ξεφτιλιστούμε με την αποδοχή του κατάπτυστου μνημονίου, το τι αποκαλύπτει το Spiegel, της δηλώσεις επιφανών εκπροσώπων του γερμανικού κεφαλαίου). Για την δε ‘εκτροπή’, αυτή βρίσκεται στην ατζέντα τόσο των ακραίων στοιχείων του νεοδοσιλογισμού (λέγε με Διαμαντοπούλου, ΕΛΙΑΜΕΠ, και εσχάτως, Βορίδη), όσο και των ακροδεξιών που εμφανίζονται με αντιμνημονιακό προσωπείο.
Δεύτερον, και κυριότερο, τέτοιου τύπου χιμαιρικά αιτήματα, όταν παρουσιάζονται ως άμεσα αποκοιμίζουν τον κόσμο. Τον απομακρύνουν από τις άμεσες και επιτακτικές ανάγκες του αγώνα, ζαλίζοντάς τον με φρούδες ελπίδες. Σ’ αυτό το κλίμα, όπου ο Καζάκης προτείνει αυτά που προτείνει, άλλος προτείνει εδώ και τώρα «κατάργηση του Κοινοβουλίου», άλλος οραματίζεται την πνύκα και την άμεση δημοκρατία, και άλλος μια μεγάλη πορεία από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Αθήνα που θα γκρεμίσει με μια τελική μάχη το ‘Σύστημα’… Και έτσι όχι μόνο ανοίγουν το δρόμο για την εφικτή σήμερα κατάργηση του Κοινοβουλίου που προτείνει ο… Σόϊμπλε και αποπροσανατολίζουν από τις άμεσες ανάγκες του κινήματος. Δηλαδή να βοηθήσουμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις να αποκτήσουν την αυτονομία και τους μηχανισμούς αυτοπροστασίας του από τους προβοκάτορες και τους πραιτοριανούς του συστήματος.
Τι έκαναν όλοι αυτοί οι κύριοι το καλοκαίρι στο Σύνταγμα έξω από το να πουλάνε την ιδεολογική τους πραμάτεια; Τίποτε. Γι’ αυτό τα ζόμπι της μεταπολίτευσης, αριστερά και αντιεξουσιαστές, σάρωσαν το κίνημα σαν πύργο από τραπουλόχαρτα. Κι ύστερα είναι άλλα άμεσα ζητήματα. Η κοινωνική αλληλεγγύη και το πως θα εμπεδωθεί σε κάθε γειτονιά ώστε ο κόσμος ν’ αντέξει τον πολύ δύσκολο χειμώνα. Η ευρύτερα, η εθνική αλληλεγγύη, δηλαδή η εύρεση πόρων για τη χώρα, ώστε να πάψει να σέρνεται εκβιαζόμενη και να είναι σε θέση να κάνει έστω και μερικά ψίχουλα από όλα αυτά τα περισπούδαστα που προτείνουν όλοι αυτοί οι κύριοι.
Στα παλιά τους τα παπούτσια! Αυτοί ‘ρίχνουν άδεια, για να πιάσουν γεμάτα’, είναι έμποροι του χειρότερου ναρκωτικού, της ψεύτικης ελπίδας, και έχουν εγκλωβίσει τον κόσμο σε μια περίεργη συνθήκη ‘αγωνιστικής μοιρολατρίας’, αφού από τη μία ακολουθούν το ψευδοριζοσπαστικό «όλα ή τίποτα», και από την άλλη, στην πράξη παραμένουν στο «τίποτα». Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, όμως, και παρά τα 2 χρόνια κινητοποιήσεων, το κίνημα δεν έχει κάνει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ στην ιδεολογική του συγκρότηση, στο επίπεδο της συνειδητοποίησης, στην επεξεργασία των αιτημάτων.
Η ύπαρξη και η άνοδος ανάλογων αντιλήψεων και συμπεριφορών αντανακλά κοινωνικές παθογένειες και ιδιαίτερα, όπως τονίσαμε στην αρχή, την συνθήκη της πνευματικής αθλιότητας και αποβλάκωσης στην οποία έχουν εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό 30 χρόνια ΠΑΣΟΚισμού, και 15 χρόνια εκσυγχρονισμού.
Και για να μην τον αδικούμε, ο Καζάκης δεν είναι ο μοναδικός που κάνει αυτή τη δουλειά. Οι πλατείες κατά τον 1ο κύκλο των αντιμνημονιακών αγώνων ήταν γεμάτες πλασιέ, ψευδοπροφήτες, Καμματερούς της πολιτικής, οι οποίοι όλοι μαζί έκαναν μεγάλο κακό, μην αφήνοντας τον κόσμο να εκδηλωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι την μοναδική φορά που εκδηλώθηκε δίχως αυτοί (ή η Αριστερά, ή οι αντιεξουσιαστές) να έχουν τον έλεγχο, την 28η Οκτωβρίου του 2011, ουσιαστικά ο κόσμος έριξε την κυβέρνηση. Και αν ο Σαμαράς δεν έσπευδε να στηρίξει το γιωργάκη τότε άλλες θα ήταν οι εξελίξεις. Αυτό, για να βλέπουμε πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν δεν μας ταλαιπωρούσαν οι χίμαιρες, οι τυχοδιωκτισμοί και οι κομπογιαννιτισμοί.
Υ.Γ. Δεν θα πέσουμε βέβαια στο επίπεδο του κ. Καζάκη. Οι άνθρωποι που ηγούνται της Κίνησης Πολιτών Άρδην έχουν 50 χρόνια ιστορία στους αγώνες και δεν αξίζει να απαντούν σε όψιμους οικονομολογούντες, και μέχρι χθες στελέχη(;) πολυεθνικών τραπεζών – κατά δήλωση του. Όσο για την ‘πολιτική αλητεία’, ας μας πει ο Καζάκης πόσες φορές δεχθήκαμε να γίνει μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, κι αυτός την αρνήθηκε. Ακόμα και τούτο, είναι ενδεικτικό, της όλης στάσης του…
Y.Γ.2: Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει την ανακοίνωση του Δ. Καζάκης, ας δει παρακάτω:
Όταν η πολιτική αλητεία αποκτά ονοματεπώνυμο: Κίνηση Πολιτών Άρδην
Επειδή πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή των συμφωνιών που ψηφίστηκαν το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου και να ξεπουληθεί η χώρα στους ισχυρούς της ΕΕ, καλούνται όλες οι εφεδρείες του συστήματος. Παρών δήλωσε και η αποκαλούμενη Κίνηση Πολιτών Άρδην, μια κίνηση χωρίς πολίτες με σκοπό να υπερασπιστεί την νέα κατοχή υπό καθεστώς ευρώ και ΕΕ. Η εν λόγω κίνηση με ανακοίνωσή της στις 14/2 ανακάλυψε ότι ο πράκτορας της Γερμανίας Δ. Καζάκης (και είναι αποδεδειγμένα πράκτορας γιατί ζητά την επιστροφή στην δραχμή, που κατά τους σκοτεινούς εγκεφάλους της ανύπαρκτης κίνησης αποτελεί πολιτική επιλογή της Γερμανίας) αποζητά να γίνει πραξικόπημα στην χώρα. Αφορμή η συνέντευξη στο newsbomb (13/2/2012). Όπως θα διαπιστώσει οποιοσδήποτε έχει σώας τα φρένας και είναι καθαρός από σχέσεις με το «βαθύ κράτος», κάτι για το οποίο δεν είμαστε καθόλου σίγουροι όσον αφορά τους επώνυμους καθοδηγητές της εν λόγω κίνησης, θα διαπιστώσει διαβάζοντας την εν λόγω συνέντευξη τα εξής απλά:
Πρώτον: αυτό που διαπερνά την τοποθέτηση είναι η ανάγκη ενός ενιαίου μετώπου όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, εδώ και τώρα με κύριο και βασικό πρόταγμα την ακύρωση των συμφωνιών ξεπουλήματος λαού και χώρας.
Δεύτερο: να παραιτηθούν οι δυνάμεις, που έστω και στα λόγια έχουν αντιταχθεί στις συμφωνίες, από το κοινοβούλιο ώστε να βαθύνει η πολιτική κρίση.
Τρίτο: το σύνολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων να μιλήσουν εκ μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και να απαιτήσουν την εδώ και τώρα διάλυση της Βουλής έτσι ώστε να πάμε με δημοκρατικούς όρους σε εκλογές.
Τέταρτο: να καλέσουν τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία να μην επέμβουν στην πολιτική διαμάχη.
Στην πράξη το κάλεσμα αφορά στις αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες αντί να κάθονται και να ασκούν νομοταγή αντιπολίτευση από την κοινοβουλευτική γωνιά τους, να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία συνθηκών δυαδικής εξουσίας σε μια χώρα όπου το καθεστώς ανωμαλίας και εκτροπής έχει ξεπεράσει κάθε κοινοβουλευτικό όριο.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Δ. Καζάκη στο newsbomb.gr, (13/2/2012):
κ. Καζάκη, χτες είχαμε διαδηλώσεις, φωνές, επεισόδια, φωτιές. Το νέο μνημόνιο, όμως, πέρασε ακάθεκτο από τη Βουλή. Στα στόματα όλων των Ελλήνων, η ερώτηση είναι μία: «Και τώρα τι γίνεται;».
Υπάρχει τεράστιο ζήτημα. Η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Στην ουσία. Όχι μόνο σε επίπεδο πρωθυπουργικού ανασχηματισμού, επειδή παραιτήθηκαν κάποιοι υπουργοί. Έχουμε παραδώσει τη χώρα ολοσχερώς στους ξένους δανειστές. Τώρα είναι η ώρα, οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Με μια κοινή δήλωση. Να εκφράσουμε την αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Και περί της πλειοψηφίας πρόκειται, παρότι οι πραιτοριανοί της κυβέρνησης έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη φανεί η χτεσινή λαοθάλασσα. Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση από την απελευθέρωση, και είναι πραγματικά κρίμα που μπαχαλάκηδες και πραιτοριανοί κατάφεραν, με τις γνωστές τακτικές τους, να μη φτάσει ο κόσμος στην πλατεία Συντάγματος.
Τι θα λέει αυτή η κοινή δήλωση;
Θα καλέσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις να τεθούν σε επαγρύπνηση και επιχειρησιακή ετοιμότητα, παραμένοντας μέσα στα στρατόπεδα. Θα καλέσουμε την Αστυνομία να συλλάβει το δοτό πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τύποις. Θα καλέσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους, στο χώρο της εργασίας τους, να αναλάβουν τη δημόσια διοίκηση. Προσέξτε: δε μιλώ για συνταγματική εκτροπή. Το αντίθετο. Πρόκειται για μια κίνηση περιφρούρησης του Συντάγματος, βάσει του ακροτελεύτιου άρθρου του 120, διότι αυτά τα μέτρα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν!
Διότι είναι αδιανόητο ακόμη και να το σκεφτώ ότι η χώρα θα συνεχίσει με ένα τέτοιο πρωθυπουργό, με μια τέτοια διακυβέρνηση. Ποιος αποδέχεται σήμερα τον Βενιζέλο ως υπουργό Οικονομικών, την ώρα που το κόμμα του κατέρρευσε; Ποιος αποδέχεται τον Αντώνη Σαμαρά που έλεγε χτες αυτές τις κουταμάρες περί ανάπτυξης της χώρας, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε πριν από λίγους μήνες;
Ποιοι θα υπογράφουν ένα τέτοιο κείμενο;
Οι ηγεσίες της Αριστεράς θα πρέπει αναλάβουν την ιστορική ευθύνη σε συντονισμό με τις υπόλοιπες δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό. Οι δυνάμεις της Αριστεράς, που αντιτάχθηκαν στα μνημόνια, πρέπει να παραιτηθούν από το Κοινοβούλιο, ώστε να μη νομιμοποιούν με την παρουσία τους μια εκτεθειμένη στον ελληνικό λαό κυβέρνηση.
Και, άρα, να οδηγηθούμε σε εκλογές.
Δε φτάνει αυτό. Πρέπει και να περιφρουρήσουμε αυτές τις εκλογές. Γιατί, αν τις αφήσουμε να διεξαχθούν υπό τον Λουκά Παπαδήμο και την κυβέρνησή του, τότε η βία και νοθεία του ’61 θα μοιάζουν με παιδική χαρά.
Με ποιον τρόπο θα περιφρουρηθούν οι εκλογές;
Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα. Να αναλάβουν οι δικαστές. Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας να αναλάβουν τη διεξαγωγή των εκλογών, χωρίς τη διαμεσολάβηση της Singular ή οποιουδήποτε άλλου ιδιώτη καταμετρητή ψήφων. Ωστε να διασφαλίσουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που πραγματικά ψήφισε ο ελληνικός λαός.
Να συμπεράνω ότι έχετε αναλάβει προσωπικά την πρωτοβουλία να έρθετε σε επαφή με την κυρία Παπαρήγα και τον κ. Τσίπρα και να τους καταθέσετε την πρότασή σας;
Ναι. Βρίσκομαι ήδη σήμερα σε μια διαδικασία συνεννόησης με την κυρία Παπαρήγα και αύριο θα κάνω το ίδιο και με τον κ. Τσίπρα. Οι επαφές με τις υπόλοιπες, εξωκοινοβουλευτικές, δυνάμεις που βλέπουν θετικά μια τέτοια προοπτική έχουν ολοκληρωθεί νωρίτερα.
Σε περίπτωση που οι δύο ηγέτες δε δεχτούν την πρότασή σας και κινηθούν πιο «θεσμικά» -όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα- τι προβλέπετε ότι θα συμβεί;
Να το ξεκαθαρίσω: Η πρότασή μου είναι μεν ακραία, αλλά είναι και θεσμική. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι δε ζούμε μια ομαλή κοινοβουλευτική περίοδο. Στόχος της πρότασης είναι η τήρηση του Συντάγματος, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αν δεν κινηθούμε γρήγορα, ακριβώς για να προστατεύσουμε το Σύνταγμα που παραβιάζεται από κόμματα και κυβέρνηση, θα χυθεί αίμα. Όχι μόνο από τους πραιτοριανούς, αλλά και από τον κόσμο που πια δε θα έχει καμία ελπίδα.
Η Αριστερά πρέπει να σκεφτεί ώριμα. Διότι, τι είναι η Αριστερά, αν όχι μια δύναμη ανατροπής; Ανατροπής, μιας κατάστασης που είναι χειρότερη από χούντα; Γιατί υπάρχουν, αν όχι γι’ αυτό;
Προσέξτε: δε λέμε να ενωθούμε. Δεν είναι αυτή η πρότασή μας. Μιλάμε για μια σύμπραξη, ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές. Ενόψει της κάλπης, κάθε κόμμα ξεχωριστά θα καταθέσει τις προτάσεις του και θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός.
Ουσιαστικά, λέμε να εκβιάσουμε τους εκβιαστές και τους τρομοκράτες. Λέμε να προχωρήσουμε σε μα εκλογική διαδικασία που θα διασφαλίζει ότι θα καταγραφεί η πραγματική βούληση του ελληνικού λαού, γιατί αν την αφήσουμε στα χέρια αυτών των κυρίων…
Κι αν αυτό δε γίνει; Τι φέρνει η επόμενη μέρα, η εποχή του νέου μνημονίου, για τον Ελληνα πολίτη;
κ. Χριστοφορίδη, αν εφαρμοστεί το συγκεκριμένο μνημόνιο και τα άλλα μέτρα που έρχονται, μετά από δύο-τρεις μήνες η κατάσταση στην Ελλάδα θα είναι αβίωτη. Είναι ζήτημα αν ο μισός πληθυσμός θα μπορεί να τραφεί. Αν θα έχει, δηλαδή, την αγοραστική δύναμη να αγοράσει έστω και τα απαραίτητα. Μην ξεχνάτε ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 3 εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας το 2010. Προσθέστε σε αυτούς, τους ακόμη περισσότερους του 2011 και του 2012. Ο χειμώνας που ζούμε είναι χειρότερος από αυτόν του ’41-’42. Γνωρίζω προσωπικά την περίπτωση μιας 27χρονης μητέρας που αυτοκτόνησε, αφού αναγκάστηκε να κλείσει το ψιλικατζίδικό της και ο άντρας της ήταν άνεργος. Μιλάμε για αίμα που ήδη τρέχει. Καθημερινά. Ποιος εμποδίζει τους ανθρώπους που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν επειδή δεν έχουν γάζες τα νοσοκομεία… Πόσο δύσκολα μπορεί να στρίψει η βίδα του κόσμου και το αίμα να χυθεί ποτάμια;
Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 7:33 μ.μ.
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
Mία ενδιαφέρουσα απάντηση, στην απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το Δίστομο, προετοιμάζεται απο πολίτες της χώρας. Εφόσον η Γερμανία δεν θα πληρώσει τις αποζημιώσεις, που οφείλει, η ελληνική κίνηση έχει σκοπό να τις στερήσει αυτά τα ποσά. Πιο συγκεκριμένα, έχει προταθεί άμεσο μποϊκοτάζ σε όλα τα γερμανικά προϊόντα. Οπότε, όποιος θέλει να συμμετέχει αρκεί να αποφεύγει τα προϊόντα με τους εξής αρχικούς αριθμούς στο barcode: 400, 401, 402, 403 ..440. Εάν αυτός είναι ο αρχικός αριθμός τότε το προϊόν προέρχεται απο την Γερμανία. Αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον Μωάμεθ, λέει η παροιμία. Η πραγματικότητα λέει ότι η Γερμανία δεν θα ξεφύγει απο τα χρέη της.
ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ TV ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=42ikiH9Pqmg
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Μίκης Θεοδωράκης
Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.
Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.
Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).
Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το ...2010!
Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!
Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.
Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%.
Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.
Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..
Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).
Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.
Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγιεο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.
Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.
Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.
Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...
Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.
Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.
Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.
Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.
Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι' αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.
Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.
Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.
Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.
Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.
Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.
Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.
Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.
Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα.
Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.
Αθήνα, 12.2.2012
Μίκης Θεοδωράκης
Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.
Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).
Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το ...2010!
Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!
Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.
Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%.
Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.
Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..
Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).
Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.
Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγιεο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.
Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.
Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.
Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...
Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.
Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.
Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.
Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.
Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι' αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.
Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.
Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.
Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.
Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.
Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.
Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.
Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.
Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα.
Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.
Αθήνα, 12.2.2012
Μίκης Θεοδωράκης
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
Άλλη μια φορά, τα «μέσα ενημέρωσης», τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, στενάζουν πάνω από το λάθος ερώτημα. Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμφωνηθεί η νέα δανειακή σύμβαση Ελλάδας-τρόικας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν (κι όχι εάν) δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί η αποτυχία της.
Το ότι θα αποτύχει είναι δεδομένο. Με την ήδη αποτελματωμένη (εδώ και πολλούς μήνες) βιομηχανική παραγωγή να μειώνεται κατά 11,3% σε έναν μόνο μήνα (Δεκέμβριο), τα δημόσια έσοδα να κατρακυλούν κατά 18% τον επόμενο μήνα (Ιανουάριο), και την ανεργία να πετάει στο 20,9% (από 18.2% τον αμέσως προηγούμενο μήνα), το «πλάνο» του Μνημονίου Νο.2 βρίσκεται ήδη νοκ άουτ στο καναβάτσο της ζωής. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση προσποιείται ότι είναι όρθιο. (Μην ξεχνάμε ότι ήταν ένα «πλάνο» που βασίστηκε στην υπόθεση ότι εντός του πρώτου τριμήνου του 2012 η οικονομία θα έχει ήδη σταθεροποιηθεί.)
Οπότε, ας περάσουμε χωρίς χρονοτριβή στο ερώτημα που δεν έχουμε το δικαίωμα να αγνοούμε: Τι θα γίνει όταν η αποτυχία της νέας σύμβασης γίνει το ίδιο ξεκάθαρη με εκείνη της πρώτης (του Μνημονίου Νο.1); Ας πάρουμε τα τρία σενάρια που θέτουν υποψηφιότητα αυτές τις μέρες στον διεθνή τύπο: Το πρώτο είναι να υπάρξει νέο κούρεμα (αυτή την φορά των δανείων που έχουμε πάρει από την τρόικα) συν νέα δάνεια από την... τρόικα. Το δεύτερο είναι να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να εξέλθει από το ευρώ. Το τρίτο είναι να αφήσουν το ελληνικό δημόσιο να πτωχεύσει εντός του ευρώ. Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Σενάριο 1: Τρίτο Μνημόνιο
Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της νέας δανειακής συμφωνία, του Μνημονίου Νο.2, που μου λένε: «Ας πάρουμε αυτά που μας δίνουν τώρα, κι όταν έρθει η στιγμή που θα αποδειχθεί ότι Μνημόνιο Νο.2 δεν περπατάει, θα μας κουρέψουν κι άλλα από αυτά που χρωστάμε.» Προφανώς αναφέρονται σε κούρεμα των δανείων από την τρόικα, καθώς αυτά που θα χρωστάμε στους ιδιώτες (μετά το όποιο PSI τώρα) θα διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, οπότε ένα κούρεμα θα οδηγήσει στην καταδίκη της χώρας στα αγγλικά δικαστήρια – μια εξέλιξη που καμία χώρα δεν θέλει. Πόσο πιθανό είναι όμως να μας «συγχωρήσει» ένα μέρος του χρέους η τρόικα; Κατ΄αρχάς, τα δάνεια της τρόικας αποτελούνται από τρία μέρη: (1) δάνειο από την ΕΚΤ, (2) δάνειο από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη και (3) δάνειο από το ΔΝΤ (το 1/3 του συνόλου).
Από αυτά τα τρία μέρη, το κομμάτι του ΔΝΤ δεν «αγγίζεται», καθώς το ΔΝΤ σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να υπάρξει τέτοιο παγκόσμιο προηγούμενο. Το ίδιο και με το (1), καθώς η ΕΚΤ είναι αποφασισμένη να ισχύει για τα δάνειά της ότι και με τα δάνεια του ΔΝΤ. Μένει λοιπόν το (2). Το (2) απαιτεί την εξής απόφαση από τα κοινοβούλια 16 χωρών (συμπεριλαμβανομένων και ήδη πτωχευμένων, όπως η Πορτογαλία, που είχαν εγγυηθεί ένα μέρος των δανείων του Μνημονίου Νο.1): Να βάλουν το χέρι στην τσέπη για πρώτη φορά προς όφελος της Ελλάδας!
Πράγματι, έως τώρα, τα υπουργεία οικονομικών των 16 δεν μας έστελναν χρήματα. Απλά εγγυόντουσαν τα δάνεια αυτά για το ελληνικό δημόσιο. Χέρι στην τσέπη θα βάλουν μόνο όταν το ελληνικό δημόσιο δεν τα αποπληρώνει στο ακέραιο (δηλαδή αν κουρευτούν και αυτά τα δάνεια). Πιστεύετε εσείς ότι μετά την αποτυχία και του δεύτερου Μνημονίου, οι 16 εταίροι μας της ευρωζώνης θα δεχθούν να βάλουν για πρώτη φορά το χέρι στην τσέπη για πάρτη του ελληνικού δημοσίου; Δεν χρειάζεται να απαντήσετε. Είναι προφανές ότι δεν θα το κάνουν.
Το μόνο που είναι πιθανόν να γίνει, και μάλιστα αρκετά σύντομα, είναι η ΕΚΤ να αποφασίσει όχι να μην χάσει αλλά να μην... κερδίσει από την δυστυχία του ελληνικού δημοσίου. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΚΤ έχει αγοράσει πάνω από €50 δις ελληνικών ομολόγων στο 80% της αξίας τους. Λέγεται ότι σχεδιάζουν την ανταλλαγή αυτών των ελληνικών ομολόγων με ομόλογα του EFSF αξίας ίσης με τα χρήματα που έδωσε η ΕΚΤ για να αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα (δηλαδή το 80% της αξίας τους). Κατόπιν, το EFSF θα πουλήσει στην Ελλάδα τα ελληνικά ομόλογα σε μια αξία ίση με εκείνη των δικών της ομολόγων που έδωσε στην ΕΚΤ. Έτσι, το ελληνικό δημόσιο θα έχει επαναγοράσει στο 80% της αξίας τους τα ομόλογά του που έχει αυτή την στιγμή η ΕΚΤ στα βιβλία της. Με τι χρήματα θα τα αγοράσει όμως; Με χρήματα που θα της δανείσει η τρόικα ή το EFSF! Καθώς όμως αυτά τα χρήματα δανείζονται έντοκα, η ελάφρυνση του 20% μειώνεται. Με απλά λόγια, πολύ κακό για το τίποτα. [Προσέξτε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά παιδιαρίσματα. Αν η ΕΚΤ ήθελε, μπορούσε να πει στην Ελλάδα ότι θα δεχθεί να πληρωθεί, όταν έρθει η ώρα, μόνο το 80% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διαθέτει. Δηλαδή αυτά που πλήρωσε για να τα αγοράσει. Όμως αυτό θα ήταν «απαράδεκτο» καθώς, στο νοσηρό μυαλό τους, το να μην κερδίσουν από την αγοραπωλησία ελληνικών ομολόγων συνιστά... χρηματοδότηση της Ελλάδας. Για να μην συνιστά κάτι τέτοιο, σκέφτονται να παίξουν τις κουμπάρες, με τον τρόπο που σας περιέγραψα. Τέτοια βλέπουν οι Αμερικάνοι κι οι Κινέζοι και βγαίνουν από τα ρούχα τους.]
Περιληπτικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μετά την αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, το όποιο επιπρόσθετο κούρεμα γίνει θα είναι πολύ μικρό. Τι θα σημάνει αυτό για το δημόσιο χρέος; Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι μαζί με τα όποια οφέλη από το PSI, θα σταθεροποιηθεί; Όχι, δεν μπορούμε. Δεδομένου ότι η οικονομία μας είναι σε ελεύθερη πτώση (ελέω επιθετικών περικοπών), πολύ, πολύ σύντομα το δημόσιο χρέος θα βρεθεί και πάλι σε τροχιά προς το 150%. Γιατί; Επειδή μια χώρα της οποίας το δημόσιο χρέος είναι αρκετά πάνω από το 100% για να το σταθεροποιήσει πρέπει να έχει ένα ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομικής δραστηριότητας που να μην διαφέρει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε πρόσφατα. Ακόμα και στο 3% να ρίξει η τρόικα το επιτόκιο, με ρυθμό μεγέθυνσης στο -6% και -7%, το χρέος παραμένει εκρηκτικό.
Συνεπώς, η αποτυχία της σύμβασης του Μνημονίου Νο.2, που μεθαύριο καλούνται να υπερψηφίσουν οι βουλευτές μας, δεν υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσει τους ευρωπαίους «εταίρους» μας να μας δώσουν και τρίτο Μνημόνιο. Μένουν λοιπόν τα εξής δύο σενάρια:
Σενάριο 2: Εξοβελισμός από το ευρώ
Κάθε μέρα που περνά, ακούγονται εντός της γερμανικής ελίτ όλο και πιο δυνατά οι φωνές που ζητούν να χρησιμοποιηθεί ο χρόνος που «κερδίζουν» με το Μνημόνιο Νο.2 ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και πως θα το κάνουν αυτό; Με δύο τρόπους: (α) Καθιστώντας την ζωή τόσο αφόρητη στην Ελλάδα που ο λαός της να επιλέξει να φύγει τόσο από την ευρωζώνη όσο και από την ΕΕ, και (β) αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα στηρίζονταν από την ΕΚΤ σε μια περίπτωση πανικού των αποταμιευτών, κάτι που κάλλιστα μπορεί να προκαλέσει τον πανικό και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Οι φωνές αυτές (που παραμένουν μειοψηφικές στο Βερολίνο, αλλά οι οποίες δυναμώνουν) θεωρούν ότι, με τις τονωτικές ενέσεις του τρισεκατομμυρίου ευρώ που θα έχει κάνει στο τραπεζικό σύστημα η ΕΚΤ του κ. Draghi, οι κλυδωνισμοί από τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρωσύστημα θα είναι διαχειρίσιμοι. Όσοι το πιστεύουν αυτό είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μου, επικίνδυνα ανόητοι. Πράττουν λάθος πανομοιότυπο με εκείνο του Hank Paulson, του υπουργού οικονομικών του Προέδρου Bush, όταν θεώρησε πως μπορεί να αφήσει την Lehman να καταρρεύσει απορροφώντας τους κραδασμούς μέσα από την παροχή ρευστότητας στις υπόλοιπες τράπεζες.
Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω ότι όσοι σκέφτονται έτσι είναι βαθειά νυχτωμένοι: Οι διασυνδέσεις τόσο μεταξύ των ιδιωτικών τραπεζών όσο και μεταξύ των Κεντρικών Τραπεζών της ευρωζώνης είναι τόσο περίπλοκες που ο εξοβελισμός μίας χώρας θα οδηγήσει στην κατάρρευση της ευρωζώνης. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν θα επικρατήσουν οι επικίνδυνα ανόητοι στο Βερολίνο (δεν θα ήταν η πρώτη φορά άλλωστε). Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί εκτός ευρώ σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον επιταχυνόμενης Κρίσης που γρήγορα θα δει το ευρώ να εξαφανίζεται. Αν όντως έτσι συμβούν τα πράγματα (και ανεξάρτητα του πόσο καιρό θα πάρει στο ευρώ να διαλυθεί μετά από μία ελληνική έξοδο), σκεφτείτε τι κακό θα μας έχει κάνει το να έχουμε ήδη δεσμευτεί στο Μνημόνιο Νο.2.
Πρώτον, θα έχουμε ένα χρέος στους παλαιούς δανειστές μας (λόγω PSI) εκπεφρασμένο σε ευρώ και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο. Αυτό το χρέος, θα παραμείνει σε ευρώ όσο υπάρχει ευρώ. Κι όταν το ευρώ θα διαλυθεί (αν έχω δίκιο στην πρόβλεψή μου αυτή) η αξία του θα διαμορφωθεί, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, στην βάση μιας λογιστικής μονάδας (σαν το παλιό ECU που ήταν ο πρόδρομος του ευρώ) η οποία θα αντανακλά πιο πολύ την αξία του νέου γερμανικού νομίσματος!
Δεύτερον, τα χρέη μας τόσο του Μνημονίου Νο.1 όσο και του Μνημονίου Νο.2 (προς το ΔΝΤ και τους υπόλοιπους ευρωπαίους τέως εταίρους μας) θα τρέχουν σε σκληρό νόμισμα.
Τρίτον, τα έσοδα από τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις κάνουμε (π.χ. του ΟΠΑΠ) θα έχουν χαθεί, καθώς θα τα έχουμε χρησιμοποιήσει για αποπληρωμή ενός μικρού μέρους των υπέρογκων δανείων μας και, βέβαια, δεν θα μπορεί το κράτος να τα χρησιμοποιεί στην πιο δύσκολη στιγμή του – τότε που θα βρίσκεται εκτός Ευρώπης και εκτός αγορών και δεν θα έχει ξένο συνάλλαγμα για να επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να εισάγει βασικά αγαθά (κάτι που όσο είμαστε στο ευρώ δεν υφίσταται ως πρόβλημα καθώς οι επιχειρήσεις διαθέτουν άμεση πρόσβαση στο «ξένο» νόμισμα, στο ευρώ).
Τέταρτον, το εθνικό εισόδημα (το ΑΕΠ) θα είναι σημαντικά χαμηλότερο την ώρα που θα έρθει ο εξοβελισμός λόγω αποδοχής των μέτρων που συνοδεύουν το Μνημόνιο Νο.2.
Σενάριο 3: Μελλοντική πτώχευση εντός της ευρωζώνης
Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον); Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας! Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.
Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο. Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ). Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).
Συμπέρασμα
Τι θα συμβεί λοιπόν όταν αποδειχθεί περίτρανα η αποτυχία της σύμβασης που οι βουλευτές μας καλούνται να αποδεχθούν την Κυριακή; Από τα τρία σενάρια που μπορεί να σκεφτεί κανείς (βλ. πιο πάνω), το πρώτο είναι εκτός τόπου και χρόνου. Το δεύτερο θα προκύψει μόνο σε περίπτωση άλλης μιας πολιτικής αστοχίας της γερμανικής ελίτ. [Άρα, λαμβάνοντας υπ’ όψη μας το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ πιθανόν να … προκύψει.] Το τρίτο είναι το καλύτερο από τα τρία.
Ποιο από τα δύο αυτά σενάρια (το 2ο ή το 3ο;) είναι πιθανότερο; Θα θέλαμε το 3ο. Αλλά, όσον αφορά την βέλτιστη απόφαση στην ψηφοφορία της Κυριακής, είτε προκύψει το 2ο είτε το 3ο, ένα «ναι» στο Μνημόνιο Νο.2 θα έχει αποδυναμώσει την Ελλάδα στην πιο δύσκολή στιγμή – την στιγμή που η αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 γίνει φανερή.
Όπως είδαμε, στην περίπτωση που δεσμευτούμε στο Μνημόνιο Νο.2 και προκύψει το Σενάριο 2, ουσιαστικά θα έχουμε χρεώσει το κράτος μας με πολλά δις ώστε να εξαγοράσει η Γερμανία χρόνο για να μας εξοβελίσει από το ευρώ όταν οι ηγέτες της κρίνουν ότι τους συμφέρει - κι όταν η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη περισσότερο από σήμερα. Αν είναι να μας εκπαραθυρώσουν, γιατί φίλες και φίλοι να χρεωθούμε σήμερα τόσα δις ευρώ; Γιατί να μετατρέψουμε το 35% του δημόσιου χρέους μας στους ιδιώτες σε ομόλογα του αγγλικού δικαίου; Γιατί να αποδεχθούμε περικοπές που καταστρέφουν ό,τι έχει μείνει από τον παραγωγικό μας ιστό και που είναι τριπλάσιες από αυτές που αρκούν για να ζει το κράτος από τα φορολογικά του έσοδα (εφόσον αναβάλει μέχρι νεοτέρας τις αποπληρωμές των δανείων του);
Κι αν τελικά δεν μας δείξουν την πόρτα του ευρώ (κάτι που θεωρώ ότι τελικά δεν θα κάνουν), και η «προαναγγελθείσα» αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 τους αναγκάσει να μας επιτρέψουν την στάση πληρωμών εντός της ευρωζώνης, γιατί να μην την κάνουμε τώρα, πριν δεσμευτούμε με το Μνημόνιο Νο.2;
Επίλογος
Το επόμενο εικοσιτετράωρο οι τριακόσιοι της Βουλής θα κληθούν να πάρουν την τελευταία σημαντική απόφαση του πολιτικού τους βίου. Τους την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Ναι, μονόδρομος είναι. Ένας μονόδρομος που θα στερήσει και σε αυτούς, αλλά και σε μια ολόκληρη γενιά, το δικαίωμα να αποφασίζουν. Το Μνημόνιο Νο.2, που τους λένε να ψηφίσουν για να σωθεί η χώρα, θα αποτύχει. Όπως απέτυχε και το προηγούμενο. Το μόνο που θα πετύχει είναι να δημιουργήσει μια Ελλάδα που από τούδε και στο εξής, στερείται το δικαίωμα να επιλέγει.
Την Κυριακή, πριν φύγουν από το σπίτι τους για τη Βουλή, ας κάτσουν μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου τους ακίνητοι. Για πέντε, δέκα λεπτά ας στηθούν μπροστά στο είδωλό τους. Να κοιτάξουν βαθειά μέσα στα ίδια τους τα μάτια. Να στοχαστούν μπροστά στην αντανάκλασή τους. Και να σκεφτούν κάτι πολύ, πολύ απλό: Ό,τι και να κάνει η κα Μέρκελ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η χώρα μας, η γενιά που έρχεται, θα είναι λιγότερο αδύναμη αν εκείνοι απλά προσέλθουν στο Κοινοβούλιο και πούνε όχι στο Μνημόνιο Νο.2. Έτσι απλά. Και μετά ας φύγουν από την μπρος πόρτα, διαχεόμενοι μέσα στην κοινωνία που τόσο καιρό πληγώνουν κι η οποία όμως έχει την δύναμη να τους συγχωρήσει. Αρκεί να πουν το «όχι» σε μια δανειακή συμφωνία-τέρας που είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
Το ότι θα αποτύχει είναι δεδομένο. Με την ήδη αποτελματωμένη (εδώ και πολλούς μήνες) βιομηχανική παραγωγή να μειώνεται κατά 11,3% σε έναν μόνο μήνα (Δεκέμβριο), τα δημόσια έσοδα να κατρακυλούν κατά 18% τον επόμενο μήνα (Ιανουάριο), και την ανεργία να πετάει στο 20,9% (από 18.2% τον αμέσως προηγούμενο μήνα), το «πλάνο» του Μνημονίου Νο.2 βρίσκεται ήδη νοκ άουτ στο καναβάτσο της ζωής. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση προσποιείται ότι είναι όρθιο. (Μην ξεχνάμε ότι ήταν ένα «πλάνο» που βασίστηκε στην υπόθεση ότι εντός του πρώτου τριμήνου του 2012 η οικονομία θα έχει ήδη σταθεροποιηθεί.)
Οπότε, ας περάσουμε χωρίς χρονοτριβή στο ερώτημα που δεν έχουμε το δικαίωμα να αγνοούμε: Τι θα γίνει όταν η αποτυχία της νέας σύμβασης γίνει το ίδιο ξεκάθαρη με εκείνη της πρώτης (του Μνημονίου Νο.1); Ας πάρουμε τα τρία σενάρια που θέτουν υποψηφιότητα αυτές τις μέρες στον διεθνή τύπο: Το πρώτο είναι να υπάρξει νέο κούρεμα (αυτή την φορά των δανείων που έχουμε πάρει από την τρόικα) συν νέα δάνεια από την... τρόικα. Το δεύτερο είναι να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να εξέλθει από το ευρώ. Το τρίτο είναι να αφήσουν το ελληνικό δημόσιο να πτωχεύσει εντός του ευρώ. Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Σενάριο 1: Τρίτο Μνημόνιο
Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της νέας δανειακής συμφωνία, του Μνημονίου Νο.2, που μου λένε: «Ας πάρουμε αυτά που μας δίνουν τώρα, κι όταν έρθει η στιγμή που θα αποδειχθεί ότι Μνημόνιο Νο.2 δεν περπατάει, θα μας κουρέψουν κι άλλα από αυτά που χρωστάμε.» Προφανώς αναφέρονται σε κούρεμα των δανείων από την τρόικα, καθώς αυτά που θα χρωστάμε στους ιδιώτες (μετά το όποιο PSI τώρα) θα διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, οπότε ένα κούρεμα θα οδηγήσει στην καταδίκη της χώρας στα αγγλικά δικαστήρια – μια εξέλιξη που καμία χώρα δεν θέλει. Πόσο πιθανό είναι όμως να μας «συγχωρήσει» ένα μέρος του χρέους η τρόικα; Κατ΄αρχάς, τα δάνεια της τρόικας αποτελούνται από τρία μέρη: (1) δάνειο από την ΕΚΤ, (2) δάνειο από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη και (3) δάνειο από το ΔΝΤ (το 1/3 του συνόλου).
Από αυτά τα τρία μέρη, το κομμάτι του ΔΝΤ δεν «αγγίζεται», καθώς το ΔΝΤ σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να υπάρξει τέτοιο παγκόσμιο προηγούμενο. Το ίδιο και με το (1), καθώς η ΕΚΤ είναι αποφασισμένη να ισχύει για τα δάνειά της ότι και με τα δάνεια του ΔΝΤ. Μένει λοιπόν το (2). Το (2) απαιτεί την εξής απόφαση από τα κοινοβούλια 16 χωρών (συμπεριλαμβανομένων και ήδη πτωχευμένων, όπως η Πορτογαλία, που είχαν εγγυηθεί ένα μέρος των δανείων του Μνημονίου Νο.1): Να βάλουν το χέρι στην τσέπη για πρώτη φορά προς όφελος της Ελλάδας!
Πράγματι, έως τώρα, τα υπουργεία οικονομικών των 16 δεν μας έστελναν χρήματα. Απλά εγγυόντουσαν τα δάνεια αυτά για το ελληνικό δημόσιο. Χέρι στην τσέπη θα βάλουν μόνο όταν το ελληνικό δημόσιο δεν τα αποπληρώνει στο ακέραιο (δηλαδή αν κουρευτούν και αυτά τα δάνεια). Πιστεύετε εσείς ότι μετά την αποτυχία και του δεύτερου Μνημονίου, οι 16 εταίροι μας της ευρωζώνης θα δεχθούν να βάλουν για πρώτη φορά το χέρι στην τσέπη για πάρτη του ελληνικού δημοσίου; Δεν χρειάζεται να απαντήσετε. Είναι προφανές ότι δεν θα το κάνουν.
Το μόνο που είναι πιθανόν να γίνει, και μάλιστα αρκετά σύντομα, είναι η ΕΚΤ να αποφασίσει όχι να μην χάσει αλλά να μην... κερδίσει από την δυστυχία του ελληνικού δημοσίου. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΚΤ έχει αγοράσει πάνω από €50 δις ελληνικών ομολόγων στο 80% της αξίας τους. Λέγεται ότι σχεδιάζουν την ανταλλαγή αυτών των ελληνικών ομολόγων με ομόλογα του EFSF αξίας ίσης με τα χρήματα που έδωσε η ΕΚΤ για να αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα (δηλαδή το 80% της αξίας τους). Κατόπιν, το EFSF θα πουλήσει στην Ελλάδα τα ελληνικά ομόλογα σε μια αξία ίση με εκείνη των δικών της ομολόγων που έδωσε στην ΕΚΤ. Έτσι, το ελληνικό δημόσιο θα έχει επαναγοράσει στο 80% της αξίας τους τα ομόλογά του που έχει αυτή την στιγμή η ΕΚΤ στα βιβλία της. Με τι χρήματα θα τα αγοράσει όμως; Με χρήματα που θα της δανείσει η τρόικα ή το EFSF! Καθώς όμως αυτά τα χρήματα δανείζονται έντοκα, η ελάφρυνση του 20% μειώνεται. Με απλά λόγια, πολύ κακό για το τίποτα. [Προσέξτε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά παιδιαρίσματα. Αν η ΕΚΤ ήθελε, μπορούσε να πει στην Ελλάδα ότι θα δεχθεί να πληρωθεί, όταν έρθει η ώρα, μόνο το 80% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διαθέτει. Δηλαδή αυτά που πλήρωσε για να τα αγοράσει. Όμως αυτό θα ήταν «απαράδεκτο» καθώς, στο νοσηρό μυαλό τους, το να μην κερδίσουν από την αγοραπωλησία ελληνικών ομολόγων συνιστά... χρηματοδότηση της Ελλάδας. Για να μην συνιστά κάτι τέτοιο, σκέφτονται να παίξουν τις κουμπάρες, με τον τρόπο που σας περιέγραψα. Τέτοια βλέπουν οι Αμερικάνοι κι οι Κινέζοι και βγαίνουν από τα ρούχα τους.]
Περιληπτικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μετά την αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, το όποιο επιπρόσθετο κούρεμα γίνει θα είναι πολύ μικρό. Τι θα σημάνει αυτό για το δημόσιο χρέος; Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι μαζί με τα όποια οφέλη από το PSI, θα σταθεροποιηθεί; Όχι, δεν μπορούμε. Δεδομένου ότι η οικονομία μας είναι σε ελεύθερη πτώση (ελέω επιθετικών περικοπών), πολύ, πολύ σύντομα το δημόσιο χρέος θα βρεθεί και πάλι σε τροχιά προς το 150%. Γιατί; Επειδή μια χώρα της οποίας το δημόσιο χρέος είναι αρκετά πάνω από το 100% για να το σταθεροποιήσει πρέπει να έχει ένα ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομικής δραστηριότητας που να μην διαφέρει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε πρόσφατα. Ακόμα και στο 3% να ρίξει η τρόικα το επιτόκιο, με ρυθμό μεγέθυνσης στο -6% και -7%, το χρέος παραμένει εκρηκτικό.
Συνεπώς, η αποτυχία της σύμβασης του Μνημονίου Νο.2, που μεθαύριο καλούνται να υπερψηφίσουν οι βουλευτές μας, δεν υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσει τους ευρωπαίους «εταίρους» μας να μας δώσουν και τρίτο Μνημόνιο. Μένουν λοιπόν τα εξής δύο σενάρια:
Σενάριο 2: Εξοβελισμός από το ευρώ
Κάθε μέρα που περνά, ακούγονται εντός της γερμανικής ελίτ όλο και πιο δυνατά οι φωνές που ζητούν να χρησιμοποιηθεί ο χρόνος που «κερδίζουν» με το Μνημόνιο Νο.2 ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και πως θα το κάνουν αυτό; Με δύο τρόπους: (α) Καθιστώντας την ζωή τόσο αφόρητη στην Ελλάδα που ο λαός της να επιλέξει να φύγει τόσο από την ευρωζώνη όσο και από την ΕΕ, και (β) αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα στηρίζονταν από την ΕΚΤ σε μια περίπτωση πανικού των αποταμιευτών, κάτι που κάλλιστα μπορεί να προκαλέσει τον πανικό και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Οι φωνές αυτές (που παραμένουν μειοψηφικές στο Βερολίνο, αλλά οι οποίες δυναμώνουν) θεωρούν ότι, με τις τονωτικές ενέσεις του τρισεκατομμυρίου ευρώ που θα έχει κάνει στο τραπεζικό σύστημα η ΕΚΤ του κ. Draghi, οι κλυδωνισμοί από τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρωσύστημα θα είναι διαχειρίσιμοι. Όσοι το πιστεύουν αυτό είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μου, επικίνδυνα ανόητοι. Πράττουν λάθος πανομοιότυπο με εκείνο του Hank Paulson, του υπουργού οικονομικών του Προέδρου Bush, όταν θεώρησε πως μπορεί να αφήσει την Lehman να καταρρεύσει απορροφώντας τους κραδασμούς μέσα από την παροχή ρευστότητας στις υπόλοιπες τράπεζες.
Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω ότι όσοι σκέφτονται έτσι είναι βαθειά νυχτωμένοι: Οι διασυνδέσεις τόσο μεταξύ των ιδιωτικών τραπεζών όσο και μεταξύ των Κεντρικών Τραπεζών της ευρωζώνης είναι τόσο περίπλοκες που ο εξοβελισμός μίας χώρας θα οδηγήσει στην κατάρρευση της ευρωζώνης. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν θα επικρατήσουν οι επικίνδυνα ανόητοι στο Βερολίνο (δεν θα ήταν η πρώτη φορά άλλωστε). Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί εκτός ευρώ σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον επιταχυνόμενης Κρίσης που γρήγορα θα δει το ευρώ να εξαφανίζεται. Αν όντως έτσι συμβούν τα πράγματα (και ανεξάρτητα του πόσο καιρό θα πάρει στο ευρώ να διαλυθεί μετά από μία ελληνική έξοδο), σκεφτείτε τι κακό θα μας έχει κάνει το να έχουμε ήδη δεσμευτεί στο Μνημόνιο Νο.2.
Πρώτον, θα έχουμε ένα χρέος στους παλαιούς δανειστές μας (λόγω PSI) εκπεφρασμένο σε ευρώ και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο. Αυτό το χρέος, θα παραμείνει σε ευρώ όσο υπάρχει ευρώ. Κι όταν το ευρώ θα διαλυθεί (αν έχω δίκιο στην πρόβλεψή μου αυτή) η αξία του θα διαμορφωθεί, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, στην βάση μιας λογιστικής μονάδας (σαν το παλιό ECU που ήταν ο πρόδρομος του ευρώ) η οποία θα αντανακλά πιο πολύ την αξία του νέου γερμανικού νομίσματος!
Δεύτερον, τα χρέη μας τόσο του Μνημονίου Νο.1 όσο και του Μνημονίου Νο.2 (προς το ΔΝΤ και τους υπόλοιπους ευρωπαίους τέως εταίρους μας) θα τρέχουν σε σκληρό νόμισμα.
Τρίτον, τα έσοδα από τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις κάνουμε (π.χ. του ΟΠΑΠ) θα έχουν χαθεί, καθώς θα τα έχουμε χρησιμοποιήσει για αποπληρωμή ενός μικρού μέρους των υπέρογκων δανείων μας και, βέβαια, δεν θα μπορεί το κράτος να τα χρησιμοποιεί στην πιο δύσκολη στιγμή του – τότε που θα βρίσκεται εκτός Ευρώπης και εκτός αγορών και δεν θα έχει ξένο συνάλλαγμα για να επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να εισάγει βασικά αγαθά (κάτι που όσο είμαστε στο ευρώ δεν υφίσταται ως πρόβλημα καθώς οι επιχειρήσεις διαθέτουν άμεση πρόσβαση στο «ξένο» νόμισμα, στο ευρώ).
Τέταρτον, το εθνικό εισόδημα (το ΑΕΠ) θα είναι σημαντικά χαμηλότερο την ώρα που θα έρθει ο εξοβελισμός λόγω αποδοχής των μέτρων που συνοδεύουν το Μνημόνιο Νο.2.
Σενάριο 3: Μελλοντική πτώχευση εντός της ευρωζώνης
Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον); Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας! Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.
Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο. Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ). Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).
Συμπέρασμα
Τι θα συμβεί λοιπόν όταν αποδειχθεί περίτρανα η αποτυχία της σύμβασης που οι βουλευτές μας καλούνται να αποδεχθούν την Κυριακή; Από τα τρία σενάρια που μπορεί να σκεφτεί κανείς (βλ. πιο πάνω), το πρώτο είναι εκτός τόπου και χρόνου. Το δεύτερο θα προκύψει μόνο σε περίπτωση άλλης μιας πολιτικής αστοχίας της γερμανικής ελίτ. [Άρα, λαμβάνοντας υπ’ όψη μας το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ πιθανόν να … προκύψει.] Το τρίτο είναι το καλύτερο από τα τρία.
Ποιο από τα δύο αυτά σενάρια (το 2ο ή το 3ο;) είναι πιθανότερο; Θα θέλαμε το 3ο. Αλλά, όσον αφορά την βέλτιστη απόφαση στην ψηφοφορία της Κυριακής, είτε προκύψει το 2ο είτε το 3ο, ένα «ναι» στο Μνημόνιο Νο.2 θα έχει αποδυναμώσει την Ελλάδα στην πιο δύσκολή στιγμή – την στιγμή που η αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 γίνει φανερή.
Όπως είδαμε, στην περίπτωση που δεσμευτούμε στο Μνημόνιο Νο.2 και προκύψει το Σενάριο 2, ουσιαστικά θα έχουμε χρεώσει το κράτος μας με πολλά δις ώστε να εξαγοράσει η Γερμανία χρόνο για να μας εξοβελίσει από το ευρώ όταν οι ηγέτες της κρίνουν ότι τους συμφέρει - κι όταν η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη περισσότερο από σήμερα. Αν είναι να μας εκπαραθυρώσουν, γιατί φίλες και φίλοι να χρεωθούμε σήμερα τόσα δις ευρώ; Γιατί να μετατρέψουμε το 35% του δημόσιου χρέους μας στους ιδιώτες σε ομόλογα του αγγλικού δικαίου; Γιατί να αποδεχθούμε περικοπές που καταστρέφουν ό,τι έχει μείνει από τον παραγωγικό μας ιστό και που είναι τριπλάσιες από αυτές που αρκούν για να ζει το κράτος από τα φορολογικά του έσοδα (εφόσον αναβάλει μέχρι νεοτέρας τις αποπληρωμές των δανείων του);
Κι αν τελικά δεν μας δείξουν την πόρτα του ευρώ (κάτι που θεωρώ ότι τελικά δεν θα κάνουν), και η «προαναγγελθείσα» αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 τους αναγκάσει να μας επιτρέψουν την στάση πληρωμών εντός της ευρωζώνης, γιατί να μην την κάνουμε τώρα, πριν δεσμευτούμε με το Μνημόνιο Νο.2;
Επίλογος
Το επόμενο εικοσιτετράωρο οι τριακόσιοι της Βουλής θα κληθούν να πάρουν την τελευταία σημαντική απόφαση του πολιτικού τους βίου. Τους την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Ναι, μονόδρομος είναι. Ένας μονόδρομος που θα στερήσει και σε αυτούς, αλλά και σε μια ολόκληρη γενιά, το δικαίωμα να αποφασίζουν. Το Μνημόνιο Νο.2, που τους λένε να ψηφίσουν για να σωθεί η χώρα, θα αποτύχει. Όπως απέτυχε και το προηγούμενο. Το μόνο που θα πετύχει είναι να δημιουργήσει μια Ελλάδα που από τούδε και στο εξής, στερείται το δικαίωμα να επιλέγει.
Την Κυριακή, πριν φύγουν από το σπίτι τους για τη Βουλή, ας κάτσουν μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου τους ακίνητοι. Για πέντε, δέκα λεπτά ας στηθούν μπροστά στο είδωλό τους. Να κοιτάξουν βαθειά μέσα στα ίδια τους τα μάτια. Να στοχαστούν μπροστά στην αντανάκλασή τους. Και να σκεφτούν κάτι πολύ, πολύ απλό: Ό,τι και να κάνει η κα Μέρκελ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η χώρα μας, η γενιά που έρχεται, θα είναι λιγότερο αδύναμη αν εκείνοι απλά προσέλθουν στο Κοινοβούλιο και πούνε όχι στο Μνημόνιο Νο.2. Έτσι απλά. Και μετά ας φύγουν από την μπρος πόρτα, διαχεόμενοι μέσα στην κοινωνία που τόσο καιρό πληγώνουν κι η οποία όμως έχει την δύναμη να τους συγχωρήσει. Αρκεί να πουν το «όχι» σε μια δανειακή συμφωνία-τέρας που είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Το περιεχόμενο του Κειμένου που καλείται να ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων, καθώς και τα κείμενα των Δανειακών Συμβάσεων του Μαϊου 2010 αποτελούν, στην ουσία τους, παλαιό σχέδιο του ΔΝΤ, που εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα σε χώρες του τρίτου κόσμου. Το σχέδιο αυτό δανεισμού χωρών που βρίσκονται σε οικονομική κρίση είναι αντίθετο προς το Διεθνές Δίκαιο, γιατί παραβιάζει την αρχή της προστασίας της εθνικής κυριαρχίας και θεμελιώδη δικαιώματα των λαών.
Αντί του σχεδίου αυτού του ΔΝΤ, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου ισχύει η αρχή ότι η κυβέρνηση της οφειλέτριας χώρας οφείλει πρώτα να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του λαού της και μετά να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, έχει διαμορφωθεί ο κανόνας ότι η οφειλέτρια χώρα έχει το δικαίωμα με μονομερή δήλωση να κηρυχθεί σε κατάσταση οικονομικής ανάγκης και να προβεί σε αναστολή πληρωμών μέχρι να υπολογιστεί το επαχθές τμήμα του χρέους και η απάλειψή του, καθώς και κήρυξη της ακυρότητας των συμβάσεων ή όρων τους που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο. Οι δανειστές δεν δικαιούνται να προβούν σε αντίποινα ή σε μη εκτέλεση των δικών τους υποχρεώσεων απέναντι στην οφειλέτρια χώρα.
Γιώργος Κασιμάτης
Καθηγητής
Αντί του σχεδίου αυτού του ΔΝΤ, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου ισχύει η αρχή ότι η κυβέρνηση της οφειλέτριας χώρας οφείλει πρώτα να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του λαού της και μετά να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, έχει διαμορφωθεί ο κανόνας ότι η οφειλέτρια χώρα έχει το δικαίωμα με μονομερή δήλωση να κηρυχθεί σε κατάσταση οικονομικής ανάγκης και να προβεί σε αναστολή πληρωμών μέχρι να υπολογιστεί το επαχθές τμήμα του χρέους και η απάλειψή του, καθώς και κήρυξη της ακυρότητας των συμβάσεων ή όρων τους που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο. Οι δανειστές δεν δικαιούνται να προβούν σε αντίποινα ή σε μη εκτέλεση των δικών τους υποχρεώσεων απέναντι στην οφειλέτρια χώρα.
Γιώργος Κασιμάτης
Καθηγητής
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012
ΚΑΙ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Φίλοι και φίλες,
Στον αγώνατης Ελλάδας και του Μίκη Θεοδωράκη, δε συμπαρίστανται μόνο οι Έλληνες αλλά και οι Ιταλοί!
Απόδειξη, το event που δημιούργησαν στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης facebook που φέρει τον τίτλο: TUTTI IN PIAZZA SYNTANGMA CON THEODORAKIS, GLEZOS E IL POPOLO GRECO (Όλοι στην πλατεία Συντάγματος με το Θεοδωράκη, το Γλέζο και το λαό της Ελλάδας).
Ιδού το συνοδευτικό κείμενο της εκδήλωσης:
Jean-Claude Junker ha dichiarato: «Non basta», il governo greco deve impegnarsi per un nuovo taglio di 325 milioni di euro.
La Grecia e in agonia, ma all'Europa non basta. Eppure e chiaro che se al Paese non viene permesso di crescere il risanamento dei suoi conti pubblici impossibile. Il Parlamento si sta sfaldando, nessuno se la sente di votare il nuovo Memorandum.
Intanto, il grande musicista Mikis Theodorakis e Manolis Glezos, l'eroe della Resistenza greca che nel maggio del 1941 tolse la bandiera tedesca dall'Akropoli, lanciano un appello:
«Invitiamo tutti voi in piazza Syntagma domenica 12 febbraio. Tutti, da ogni angolo della Grecia, raduniamoci fuori dal Parlamento per pretendere che non venga firmata la nostra condanna a morte, ossia l'approvazione del nuovo accordo di prestito.
Tutti insieme, insieme a noi, domenica a Syntagma, per fermare questo tradimento».
Tutti insieme uniamoci e riuniamoci tutti in questa piazza virtuale per sostenere la Grecia.
Aderite e diffondete!
Ο Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ, δικήρυξε: "Δεν αρκεί", η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κουρέψει 325 εκατομμύρια ευρώ.
Η Ελλάδα είναι σε αγωνία αλλά η Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται. Επίσης, είναι ξεκάθαρο πώς στη χώρα δεν επιτρέπεται να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της. Η ελληνική βουλή βρίσκεται υπό διάλυση, ενώ κανείς δε θέλει να ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση.
Εν τω μεταξύ, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος, ο ήρωας της ελληνικής αντίστασης που το Μάιο του 1941, κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, εξέδωσαν μία ανακοίνωση που αναφέρει τα εξής:
Σας καλούμε στο Σύνταγμα την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5 το απόγευμα. Όλοι, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, να μαζευτούμε έξω από τη Βουλή
για να απαιτήσουμε να μην υπογραφεί η θανατική καταδίκη της πατρίδας μας, που είναι η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης. Όλοι μαζί, μαζί με μας, την Κυριακή στο Σύνταγμα, να σταματήσουμε την προδοσία!
Επικολήστε και διαδώστε.
Η διεύθυνση του event είναι η εξής: http://www.facebook.com/events/321666801213113/
Στον αγώνατης Ελλάδας και του Μίκη Θεοδωράκη, δε συμπαρίστανται μόνο οι Έλληνες αλλά και οι Ιταλοί!
Απόδειξη, το event που δημιούργησαν στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης facebook που φέρει τον τίτλο: TUTTI IN PIAZZA SYNTANGMA CON THEODORAKIS, GLEZOS E IL POPOLO GRECO (Όλοι στην πλατεία Συντάγματος με το Θεοδωράκη, το Γλέζο και το λαό της Ελλάδας).
Ιδού το συνοδευτικό κείμενο της εκδήλωσης:
Jean-Claude Junker ha dichiarato: «Non basta», il governo greco deve impegnarsi per un nuovo taglio di 325 milioni di euro.
La Grecia e in agonia, ma all'Europa non basta. Eppure e chiaro che se al Paese non viene permesso di crescere il risanamento dei suoi conti pubblici impossibile. Il Parlamento si sta sfaldando, nessuno se la sente di votare il nuovo Memorandum.
Intanto, il grande musicista Mikis Theodorakis e Manolis Glezos, l'eroe della Resistenza greca che nel maggio del 1941 tolse la bandiera tedesca dall'Akropoli, lanciano un appello:
«Invitiamo tutti voi in piazza Syntagma domenica 12 febbraio. Tutti, da ogni angolo della Grecia, raduniamoci fuori dal Parlamento per pretendere che non venga firmata la nostra condanna a morte, ossia l'approvazione del nuovo accordo di prestito.
Tutti insieme, insieme a noi, domenica a Syntagma, per fermare questo tradimento».
Tutti insieme uniamoci e riuniamoci tutti in questa piazza virtuale per sostenere la Grecia.
Aderite e diffondete!
Ο Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ, δικήρυξε: "Δεν αρκεί", η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κουρέψει 325 εκατομμύρια ευρώ.
Η Ελλάδα είναι σε αγωνία αλλά η Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται. Επίσης, είναι ξεκάθαρο πώς στη χώρα δεν επιτρέπεται να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της. Η ελληνική βουλή βρίσκεται υπό διάλυση, ενώ κανείς δε θέλει να ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση.
Εν τω μεταξύ, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος, ο ήρωας της ελληνικής αντίστασης που το Μάιο του 1941, κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, εξέδωσαν μία ανακοίνωση που αναφέρει τα εξής:
Σας καλούμε στο Σύνταγμα την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5 το απόγευμα. Όλοι, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, να μαζευτούμε έξω από τη Βουλή
για να απαιτήσουμε να μην υπογραφεί η θανατική καταδίκη της πατρίδας μας, που είναι η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης. Όλοι μαζί, μαζί με μας, την Κυριακή στο Σύνταγμα, να σταματήσουμε την προδοσία!
Επικολήστε και διαδώστε.
Η διεύθυνση του event είναι η εξής: http://www.facebook.com/events/321666801213113/
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ
Η τελευταία ευκαιρία των μελών
του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προς τους Έλληνες βουλευτές των κομμάτων της βουλής που ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και στους βουλευτές που τα κόμματά τους συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου
κ. βουλευτές,
το Σύνταγμα της χώρας, σας υποχρεώνει να ενεργείτε με γνώμονα το συμφέρον του Λαού και του Έθνους.
Δυστυχώς όμως τα δύο τελευταία χρόνια έχετε παραβιάσει την εντολή αυτή του Συντάγματος.
Όπως μας λέτε δεν γνωρίζατε ότι με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, εκχωρήσατε την Εθνική κυριαρχία της χώρας στους ξένους, παραιτούμενοι από την ασυλία της Εθνικής Κυριαρχίας υπέρ των τοκογλύφων δανειστών.
Όταν το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε από εσάς, δικαιολογηθήκατε ότι αυτό το κάνατε για να σώσετε την χώρα. Είπατε ότι δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς.
Το πρόγραμμα αυτό «σωτηρίας» της χώρας απέτυχε παταγωδώς και ο λαός μας σύρθηκε στη φτώχεια και την ανεργία, ενώ καταργήθηκαν κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών.
Στη ψηφοφορία αυτή είχατε ψηφίσει το κεφάλαιο Α του εφαρμοστικού Νόμου με το οποίο υπό το πρόσχημα της «αξιοποίησης» της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, ξεπουλιέται ολοκληρωτικά, μισοτιμής η εθνική περιουσία.
Σήμερα γνωρίζετε ότι με την νέα δανειακή σύμβαση ΑΝ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ επί της ουσίας θα νομιμοποιήσετε και την παλαιά δανειακή σύμβαση την οποία είχε υπογράψει μόνο ο τότε υπουργός οικονομικών και συνεπώς δεν έχει νομική ισχύ.
Παράλληλα αν την ψηφίσετε δίνοντας περισσότερους από 180 ψήφους νομιμοποιείτε και την προηγούμενο εφαρμοστικό νόμο που ήταν στον αέρα μια και δεν είχε ψηφιστεί από τα 2/3 της βουλής.
Σήμερα γνωρίζετε ότι αν αποδεχτείτε το αγγλικό δίκαιο στην νέα δανειακή σύμβαση, αφαιρείτε από την χώρα το μόνο νομικό όπλο αντίδρασης που έχει ενάντια στους τοκογλύφους δανειστές και την εκθέτουν σε κίνδυνο κατασχέσεων και διαρπαγής του εθνικού πλούτου.
Τότε κ. βουλευτές δεν γνωρίζατε όπως εκ των υστέρων δηλώνατε.
Τώρα όμως ξέρετε!
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1 παρ. 1-4 ψηφίσατε την εκχώρηση στους δανειστές κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού κράτους (συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ταμειακών διαθεσίμων των υπό εκχώρηση στοιχείων).
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1, παρ.6 ψηφίσατε την παραίτηση του Ελληνικού δημοσίου από κάθε δικαίωμα που απορρέει από τα υπό «αξιοποίηση» περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή τα έσοδα όλων των δημόσιων υπηρεσιών και παγίων πάνε αυτούσια στους δανειστές.
Τώρα ξέρετε στο άρθρο 1, παρ.7 ψηφίσατε ότι ο Ελληνικός λαός που έχει παραιτηθεί από κάθε έσοδο των υπό «αξιοποίηση» στοιχείων αναλαμβάνει όλα τα έξοδα για την εύρυθμη λειτουργία τους.
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1, παρ.11 ψηφίσατε ότι το Ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να λάβει ούτε ευρώ σε φόρους ή εισφορές από το ταμείο «αξιοποίησης».
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 4, παρ.1 ψηφίσατε ότι η απόφαση για το που θα διατεθούν τα στοιχεία λαμβάνεται από τους δανειστές.
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 9, παρ. 1 ψηφίσατε και δώσατε την δυνατότητα στους δανειστές να τροποποιούν τα καταστατικά των οργανισμών με μια απλή απόφαση.
Τώρα ξέρετε ότι με τα άρθρα 11-14 ψηφίσατε την δυνατότητα των δανειστών να αλλάζουν τους συντελεστές δόμησης, να αλλάζουν χρήσεις γης, να καταλαμβάνουν αιγιαλούς και φυσικά να απαιτούν από το Ελληνικό κράτος να τους κατασκευάζει τις συνοδευτικές υποδομές με δικά του έξοδα.
κ. Βουλευτές, αυτά σήμερα ανήκουν στο παρελθόν για το οποίο δεν είναι η στιγμή να μιλήσουμε.
Σε ελάχιστο χρόνο θα κληθείτε να ψηφίσετε μία συμφωνία που δεν θα «σώσει», αλλά θα καταστρέψει την χώρα.
Σήμερα σας κοιτούν όλοι οι Έλληνες και απαιτούν να ψηφίσετε ΟΧΙ στην εξαθλίωση της χώρας. Να ψηφίσετε ΟΧΙ στην μετατροπή της χώρας μας σε προτεκτοράτο των Τραπεζών.
Κανείς από εσάς δεν έχει πλέον την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ.
Το γεγονός ότι η υπογραφή αυτή νομιμοποιούμενη με την δική σας ψήφο θα είναι έγκλημα εσχάτης προδοσίας σε βάρος της χώρας και του Λαού, σήμερα εσείς ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ!
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ, ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΗ.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ
του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προς τους Έλληνες βουλευτές των κομμάτων της βουλής που ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και στους βουλευτές που τα κόμματά τους συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου
κ. βουλευτές,
το Σύνταγμα της χώρας, σας υποχρεώνει να ενεργείτε με γνώμονα το συμφέρον του Λαού και του Έθνους.
Δυστυχώς όμως τα δύο τελευταία χρόνια έχετε παραβιάσει την εντολή αυτή του Συντάγματος.
Όπως μας λέτε δεν γνωρίζατε ότι με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, εκχωρήσατε την Εθνική κυριαρχία της χώρας στους ξένους, παραιτούμενοι από την ασυλία της Εθνικής Κυριαρχίας υπέρ των τοκογλύφων δανειστών.
Όταν το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε από εσάς, δικαιολογηθήκατε ότι αυτό το κάνατε για να σώσετε την χώρα. Είπατε ότι δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς.
Το πρόγραμμα αυτό «σωτηρίας» της χώρας απέτυχε παταγωδώς και ο λαός μας σύρθηκε στη φτώχεια και την ανεργία, ενώ καταργήθηκαν κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών.
Στη ψηφοφορία αυτή είχατε ψηφίσει το κεφάλαιο Α του εφαρμοστικού Νόμου με το οποίο υπό το πρόσχημα της «αξιοποίησης» της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, ξεπουλιέται ολοκληρωτικά, μισοτιμής η εθνική περιουσία.
Σήμερα γνωρίζετε ότι με την νέα δανειακή σύμβαση ΑΝ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ επί της ουσίας θα νομιμοποιήσετε και την παλαιά δανειακή σύμβαση την οποία είχε υπογράψει μόνο ο τότε υπουργός οικονομικών και συνεπώς δεν έχει νομική ισχύ.
Παράλληλα αν την ψηφίσετε δίνοντας περισσότερους από 180 ψήφους νομιμοποιείτε και την προηγούμενο εφαρμοστικό νόμο που ήταν στον αέρα μια και δεν είχε ψηφιστεί από τα 2/3 της βουλής.
Σήμερα γνωρίζετε ότι αν αποδεχτείτε το αγγλικό δίκαιο στην νέα δανειακή σύμβαση, αφαιρείτε από την χώρα το μόνο νομικό όπλο αντίδρασης που έχει ενάντια στους τοκογλύφους δανειστές και την εκθέτουν σε κίνδυνο κατασχέσεων και διαρπαγής του εθνικού πλούτου.
Τότε κ. βουλευτές δεν γνωρίζατε όπως εκ των υστέρων δηλώνατε.
Τώρα όμως ξέρετε!
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1 παρ. 1-4 ψηφίσατε την εκχώρηση στους δανειστές κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού κράτους (συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ταμειακών διαθεσίμων των υπό εκχώρηση στοιχείων).
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1, παρ.6 ψηφίσατε την παραίτηση του Ελληνικού δημοσίου από κάθε δικαίωμα που απορρέει από τα υπό «αξιοποίηση» περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή τα έσοδα όλων των δημόσιων υπηρεσιών και παγίων πάνε αυτούσια στους δανειστές.
Τώρα ξέρετε στο άρθρο 1, παρ.7 ψηφίσατε ότι ο Ελληνικός λαός που έχει παραιτηθεί από κάθε έσοδο των υπό «αξιοποίηση» στοιχείων αναλαμβάνει όλα τα έξοδα για την εύρυθμη λειτουργία τους.
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 1, παρ.11 ψηφίσατε ότι το Ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να λάβει ούτε ευρώ σε φόρους ή εισφορές από το ταμείο «αξιοποίησης».
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 4, παρ.1 ψηφίσατε ότι η απόφαση για το που θα διατεθούν τα στοιχεία λαμβάνεται από τους δανειστές.
Τώρα ξέρετε ότι με το άρθρο 9, παρ. 1 ψηφίσατε και δώσατε την δυνατότητα στους δανειστές να τροποποιούν τα καταστατικά των οργανισμών με μια απλή απόφαση.
Τώρα ξέρετε ότι με τα άρθρα 11-14 ψηφίσατε την δυνατότητα των δανειστών να αλλάζουν τους συντελεστές δόμησης, να αλλάζουν χρήσεις γης, να καταλαμβάνουν αιγιαλούς και φυσικά να απαιτούν από το Ελληνικό κράτος να τους κατασκευάζει τις συνοδευτικές υποδομές με δικά του έξοδα.
κ. Βουλευτές, αυτά σήμερα ανήκουν στο παρελθόν για το οποίο δεν είναι η στιγμή να μιλήσουμε.
Σε ελάχιστο χρόνο θα κληθείτε να ψηφίσετε μία συμφωνία που δεν θα «σώσει», αλλά θα καταστρέψει την χώρα.
Σήμερα σας κοιτούν όλοι οι Έλληνες και απαιτούν να ψηφίσετε ΟΧΙ στην εξαθλίωση της χώρας. Να ψηφίσετε ΟΧΙ στην μετατροπή της χώρας μας σε προτεκτοράτο των Τραπεζών.
Κανείς από εσάς δεν έχει πλέον την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ.
Το γεγονός ότι η υπογραφή αυτή νομιμοποιούμενη με την δική σας ψήφο θα είναι έγκλημα εσχάτης προδοσίας σε βάρος της χώρας και του Λαού, σήμερα εσείς ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ!
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ, ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΗ.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)